ΚΟΥΚΕΤΑ
Με τη γυναίκα, τον γιο, την κόρη μου στ' αναρριχώμενα στρώματα του τοίχου
Αυτό το κινητό δωμάτιο έχει γίνει ο οικογενειακός μας τάφος.
Έχουν βυθιστεί στον ύπνο, όνειρα σταματούν και ξεκινούν
Καθώς το μακρύ μου φέρετρο λικνίζεται στην πάνω κουκέτα.
Παρατημένοι σε μια αδιέξοδο παρακαμπτήριο, θα περιμένουμε για αιώνες
Προτού ορμήσουμε ολοταχώς σε μέρη άγνωστα.
Τίποτα περισσότερο από μια αναλαμπή, ένα κουδούνισμα βραχιολιών,
Η ηλικιωμένη γυναίκα που επιβιβάζεται στο Τορίνο θ' αφήσει πίσω της
Ψίχουλα και μια πλαστική φιάλη μεταλλικού νερού.
Σύντομα τη θέση της θα καταλάβει μια νεότερη κυρία
Που συναντήσαμε τέσσερις χιλιάδες χρόνια πριν το Φιέζολε,
Το πρόσωπό της ακόμη ν' αποκαλυφθεί, και στα πόδια της
Ένα γατάκι, κι αυτό επίσης φασκιωμένο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου