Αναγνώστες

Γιατὶ τὸ ξέρω· πιὸ βαθιὰ κι ἀπ᾿ τὸν πηχτὸν ἀστρόφως, κρυμμένος σὰν ἀετός, μὲ περιμένει, ἐκεῖ ποὺ πιὰ ὁ θεῖος ἀρχίζει ζόφος, ὁ πρῶτος μου ἑαυτός... ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ

Παρασκευή 5 Φεβρουαρίου 2010

Εντελώς Παρασκευή

Εντελώς Παρασκευή

Ανάμεσα σε απορρυπαντικά και πλυντήρια
σε ακατάστατα βιβλία και σκούπες στο πάτωμα
ανάμεσα σε καθαρά κρύσταλλα, σε τραπέζια
χωρίς χαρτιά, σημειωματάρια χωρίς στυλό,
ανάμεσα σε πολυθρόνες χωρίς εφημερίδες
όποιος πλησιάσει στο σπίτι μου
μπορεί να βρει μια μέρα
εντελώς Παρασκευή.
Όπως τη συναντώ
όταν βγαίνω στο δρόμο
και είναι ο Καθεδρικός
γεμάτος από τον κόσμο των ζωντανών
και στο σούπερ μάρκετ
ο Ιούνιος γίνεται μπουκάλι τζιν
λουκάνικα κι επιδόρπια,
βεντάλια από φως στο περίπτερο
του ανθοπωλείου,
πόλη που γυμνώνεται εντελώς Παρασκευή.
Έτσι το κορμί μου
γίνεται μνήμη του κορμιού σου
και σε προαισθάνεται
στην ανησυχία όλων όσων αγγίζει,
στο τηλεχειριστήριο της μουσικής,
στο χαρτί του περιοδικού,
στον λιωμένο πάγο
ακριβώς όπως λιώνει ένα πρωί
εντελώς Παρασκευή.
Όταν ανοίγεται η πόρτα που σε πετάει στο δρόμο,
το ψυγείο μαντεύει αυτό που ήξερε το κορμί μου
και προτείνει άλλους τίτλους γι αυτό το ποίημα:
εντελώς εσύ,
το αύριο της επιστροφής, ο μεγάλος έρωτας,
η καλή συντροφιά.

Luis Garcia Montero
Μετ. Μαριάννα Τζανάκη

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Είναι έτσι οι δικές μας Παρασκευές?
Ίσως λιγάκι διαφορετικές ή εντελώς ίδιες, δεν ξέρω...Η ψυχή του ανθρώπου μπορεί να είναι άβυσσος μα μοιάζει πιστεύω με πολλές άλλες ανθρώπων ψυχές!

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

κάποιες μέρες είναι φορτωμένες θλίψη και μελαγχολία, κάποιες άλλες η ζωντάνια είναι στο φόρτε της και μας παρασύρει σ' έναν χορό της επικοινωνίας: να βγούμε με φίλους, να μιλήσουμε, να χαρούμε..
ο ποιητής με την δική του ματιά καταγράφη ακόμη κι αυτό το στιγμιαίο που έχει νόημα διάρκειας και γίνεται συμβολικά κάτι μες τον χρόνο που ρέει..
καλημέρα silena!!
να τα εκατοστήσεις!