Τα επιχειρήματα του ταξιδιώτη
Είναι μόνος. Για να προχωρήσει
εμφανίζεται αποσπασμένος από τα πράγματα.
Δεν φέρνει προμήθειες.
Καθώς περνούν οι μέρες
και γέρνει το βράδυ
σκέφτεται όσα έγιναν,
απλώς τον συγκινεί
αυτή η απροσδόκητη επιτυχία
από την οποία μπόρεσε να ζήσει τη δική του ζωή
ασφαλής συγκυρία για τη συνείδησή του,
έτσι, φυσικά, χωρίς χρέη ούτε σημαίες.
Κάποτε είπε έρωτα.
Γέμισαν τα χείλη του στάχτη.
Είπε επίσης αύριο
με τα μάτια να αμφισβητούν το παρόν
και μόνο σκιές να σφίγγουν το χέρι,
φαντάσματα σαν τίμημα,
μιας διαδρομής στα σύννεφα.
Μοναξιά, ελευθερία,
δυο λέξεις που συνηθίζουν να στηρίζονται
στους πληγωμένους ώμους του ταξιδιώτη.
Απ' όλα καθίσταται υπεύθυνος, από τίποτα δεν πείθεται.
Τα βήματά του έχουν σήμερα το κάψιμο
των κενών ονείρων.
Δεν θέλει να εγκαταλείψει. Για να συνεχίσει
δέχεται πως η ζωή καταφεύγει
σ' ένα δωμάτιο που δεν είναι το δικό του.
Το φως μένει πάντα αναμμένο πίσω από ένα παράθυρο.
Απ' την άλλη πλευρά της πόρτας
συνηθίζει ν' ακούει τα βήματα της νύχτας.
Ξέρει ότι είναι απαραίτητο
να μάθει να ζει σε μια άλλη ηλικία,
σε άλλη αγάπη,
σε άλλο χρόνο.
Ώρα για χωριστά δωμάτια.
Luis García Montero
Μετ. Μαριάννα Τζανάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου