Αναγνώστες

Γιατὶ τὸ ξέρω· πιὸ βαθιὰ κι ἀπ᾿ τὸν πηχτὸν ἀστρόφως, κρυμμένος σὰν ἀετός, μὲ περιμένει, ἐκεῖ ποὺ πιὰ ὁ θεῖος ἀρχίζει ζόφος, ὁ πρῶτος μου ἑαυτός... ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ

Παρασκευή 12 Φεβρουαρίου 2010

PHILIPPE JACCOTTET (1925)

PHILIPPE JACCOTTET (1925)


ΣΤΑ ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ

Έχοντας σκύψει απόψε απ’ το παράθυρό μου,
είδα ότι ο κόσμος είχε γίνει ελαφρύς
και δεν υπήρχαν πια εμπόδια. Ό,τι στη μέρα
μας κρατάει, σαν νά ’πρεπε μάλλον τώρα
να με φέρει από το ένα άνοιγμα στο άλλο,
στο εσωτερικό μιας κατοικίας από νερό προς κάτι
πολύ αδύναμο, σαν το χορτάρι, και πολύ φωτεινό:
θά ’μπαινα χωρίς ίχνος φόβου μες στα χόρτα,
θά ’δινα χάρη στη δροσιά της γης,
στα βήματα της σελήνης συγκατατέθηκα κι έφυγα...

Μετάφραση: Θανάσης Χατζόπουλος.

Δεν υπάρχουν σχόλια: