ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ
Τίποτα, ο αφρός αυτός, ο στίχος ο παρθένος
Να μην ορίσει, εκτός από την κούπα·
Μακριά παρόμοια πνίγεται ένα πλήθος
Από ανάποδα χειροπιαστές Σειρήνες.
Ποντοπορούμε, ω πρόσκαιροί μου
Φίλοι, εγώ στην πρύμνη όντας
Στην μεγαλόπρεπη την πλώρη εσείς, που σχίζει
Το κύμα κεραυνών και χειμώνων·
Μια μέθη ωραία με κατακλύζει
Δίχως ούτε να φοβηθώ πως παραπαίω
Κι όρθιος να κάνω την πρόποση αυτή
Ύφαλε, άστρο, μοναξιά,
Δεν είχε σημασία, ό,τι κι αν στοίχισε
Η άσπρη του πανιού μας έγνοια.
Μετάφραση: Αλέξης Ζήρας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου