Αναγνώστες

Γιατὶ τὸ ξέρω· πιὸ βαθιὰ κι ἀπ᾿ τὸν πηχτὸν ἀστρόφως, κρυμμένος σὰν ἀετός, μὲ περιμένει, ἐκεῖ ποὺ πιὰ ὁ θεῖος ἀρχίζει ζόφος, ὁ πρῶτος μου ἑαυτός... ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ

Πέμπτη 11 Μαρτίου 2010

ΑΝΑΒΑΣΗ

ΑΝΑΒΑΣΗ

Τούτη
η στενή ανάμεσα σε τοίχους γραμμένη
άβατη-αληθινή
άνοδος κι επιστροφή
στο φωτεινόκαρδο μέλλον.

Εκεί.

Συλλαβών
μόλοι, θαλασσο-
βαμμένοι, μακριά
στον απέραντο πόντο.

Έπειτα:
σημαδούρες,
λύπης σημαδούρες αράδα
με τα
για μια στιγμή ωραία αναδυόμενα
λαμπυρίσματα της ανάσας –: ήχοι
καμπάνας φωτεινής (ντουμ-,
ντουν-, ουν-,
unde suspirat
cor),
από-
πληρωμένοι, από-
λυτρωμένοι, δικοί μας.

Κάτι ορατό, ακροάσιμο, η
απ-
ελευθερωμένη λέξη-σκηνή.

Μαζί.


Μετάφραση: Χρήστος Γ. Λάζος

Δεν υπάρχουν σχόλια: