ΤΑ ΛΥΠΗΡΑ
ΜΙΚΡΗ ΚΛΙΜΑΞ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ
Μὲ λίγα ροῦχα αἱματωμένα βρέθηκε νεκρὸς
στὴ θερινὴ σελήνη καὶ οἱ φυλλωσιὲς
τοῦ ἔδιναν τώρα τὴ δόξα ποὺ εἶναι
πάνω ἀπ᾿ τὶς ἐπιθυμίες καιρὸς
ἀκίνητος στοὺς ἤχους τοὺς καθηγιασμένους.
Εἶχε μία φοβερὴ πληγὴ στὴν καρδιά του κι ἄλλες ἀκόμη
στὴ λεκάνη στὰ χέρια μέσ᾿ στὸ σεληνόφως
ἔβγαινε ἀπ᾿ ὅλο τὸ σῶμα του ἡ ὀμορφιὰ
σμίγοντας μὲ τὰ χώματα.
Καὶ μία στιγμὴ ὁ θεὸς ἔστειλε ἀγγέλους γύρω του
ἄνθη φλογερά, ἱμάτια ἀπὸ λευκὴ σιωπὴ
τῆς νύχτας ἡ κλίμαξ αὐτὸς
ἀνέρχεται μὲ λίγα ροῦχα αἱματωμένα.
ΑΠ᾿ ΤΟΝ ΚΗΠΟ ΜΟΥ ΣΤ᾿ ΑΝΑΠΛΙ
Χειμωνικά μου χρώματα οἱ ἀποθῆκες τὸ μικρὸ τρένο
μὲ οὐράνιους καπνοὺς
χρωματιστὰ παιδιὰ κορδέλες
οἱ ἕλληνες μὲ βάσανα καὶ δάφνες
καὶ ὁ θεός μας τόσο πατρικὸς ὑάκινθε.
Ἀνάληψη ζωαρχικὴ
μικρὸ τρένο μὲ τοὺς οὐράνιους καπνούς.
Η ΕΛΕΝΗ ΤΟΝ ΠΟΙΗΤΩΝ
Εἶναι σκιὰ
ἑνὸς ἄστρου ποὺ φλέγεται
τῆς λεμονιᾶς τὸ ἄρωμα Λευκή.
Χρόνια τοῦ ἔαρος
ὢ χρόνια καπνισμένα κι ὁ οὐρανὸς ἀλήτευε στυφός.
Ἐλευθερώσετε τὸν ὕπνο γιὰ τὴν ὡραιότητα
στὸ ἄλλο βράδυ πάνω σὲ φύλλα
τὰ νεαρά μου ὀστᾶ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου