Με πουλιά ακόμα κοιμισμένα
και ανεμοδαρμένα δένδρα
ξυπνάει η μέρα, και η θάλασσα
την ραίνει με αφρισμένα δοχεία
Τα ποτάμια ορμούν στα μεγάλα ύδατα
και η στεριά εναποθέτει μια υπόσχεση αγάπης
του καθαρού αέρα στο στόμα
με φρέσκα λουλούδια
Η γη δεν θέλει να ντυθεί με κανένα φλεγόμενο μανιτάρι
δεν θέλει να φανερωθεί κανένα πλάσμα μπροστά στον ουρανό
να διώξει με βροχές και κεραυνούς οργής
τις ανήκουστες φωνές της καταστροφής
Με μας θέλει να δει τα πολύχρωμα αδέλφια
και τις γκρίζες αδελφές να ξυπνούν
τον βασιλιά ιχθύ, την υψηλότητα του το αηδόνι
και την φλογερή πριγκίπισσα σαύρα
Για μας φυτεύει κοράλλια στις θάλασσες
διατάζει τα δάση, να κάθονται ήσυχα
στο μάρμαρο, να ζωγραφίζουν ωραίες φλέβες
ξανά στην πάχνη, πάνω από τη στάχτη να προχωρήσει
Η γη θέλει ελεύθερη πρόσβαση στο σύμπαν
από την κάθε νύχτα στη μέρα να ‘χει
για να ξεπροβάλλουν ακόμα άλλα χίλια και ένα ξημερώματα
από την παλιά ομορφιά να γεννιούνται ευσπλαχνίες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου