Η ΛΕΩΦΟΡΟΣ ΜΕ Τ΄ΑΓΑΛΜΑΤΑ
Η ψυχή μου έχει αμέτρητα χέρια.
Αν τ΄απλώσει παντού θα γιομίσουν τον κόσμο.
Κι οι πέτρες που μούφερες κι αυτές που μου δίνει
το σύμπαν ολόκληρο, μπορεί και να φτάνουν.
Δεν είναι περσότερες ούτε λιγότερες
απ΄όσες μπορώ. Κι αν μούφερνες ένα
βουνό, θα μπορούσα να το κόψω καθώς
η μητέρα μου το ψωμί: σε κομμάτια,
σε φέτες, σε αντίδωρα. Να το κάμω κολώνες,
στα κράσπεδα μιας λεωφόρου "Ειρήνης"
στις πλάτες της γης.
Κι ακόμη, ώρες - ώρες,
θαρρώ θα μπορούσα να σκαλίσω το φως
του ήλιου σε αγάλματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου