Αναγνώστες

Γιατὶ τὸ ξέρω· πιὸ βαθιὰ κι ἀπ᾿ τὸν πηχτὸν ἀστρόφως, κρυμμένος σὰν ἀετός, μὲ περιμένει, ἐκεῖ ποὺ πιὰ ὁ θεῖος ἀρχίζει ζόφος, ὁ πρῶτος μου ἑαυτός... ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ

Παρασκευή 4 Ιουνίου 2010

ΟΜΟΡΦΙΑ

Εὐγενικὸ ὅ,τι πέθανεν ἐδῶ,
ποὺ στοίχειωσε τὸ πέταγμα τῶν γλάρων.
Ἁβρὸν ὅ,τι κι ἂν πέρασε ἀπ᾿ τὸ φάρο
κι ἔζησε λίγο στὴν ὑγρὰν ὁδό,
κι ὁ ψίθυρος ὡραῖος τῶν ἐπῳδῶν,
-μνήμης ρᾴθυμο κίνημα βλεφάρων -
γιὰ τὸν ἁρμονικὸ θάνατο Ἰκάρων
ποὺ ζήσανε τὴ ζωὴ τῶν εὐωδῶν
αἰθέρων. Τὸ βῆμα ἄρρωστων παιδιῶν,
ποὺ τοὺς φλογίζει δέος ὑγρὸ τὰ μάτια,
ἥρεμα ἀνησυχεῖ τὰ κρύα δωμάτια...
Ὅλα εἶναι ὡραῖα. Καί, μόνον, τῶν φιδιῶν
τὸ σῶμα, νιώθουμε, τῆς ἁμαρτίας
τὰ τέκνα, οἱ ὠχροί, οἱ ξένοι ἄλλης πολιτείας.

Δεν υπάρχουν σχόλια: