Ένα βέλο από αxλή προστατεύει
το παμπάλαιο εκείνο απόγευμα
στη φωτογραφία που ξεxάστηκε απ' όλους
οι περισότεροί τους
ξεμωραμένοι από γεράματα και θάνατο
Αν μπορούσε κανείς να συλλάβει την Αμερική
ή τουλάχιστον μιαν έξοχη λησμοσύνη
που στάζει στο περίγραμμά μας
και προσδιορίζει τον όγκο μας
με μια κηλίδα που κι αυτή φεύγει
αλλά μνημονεύει
γιατί προσδιορίζει, εντέλει
γκρίζες γιρλάντες, εκείνους τους τρεις
προσμένοντας το φως ν' αλλάξει
τα μαλλιά του ενός να τα παίρνει ό αέρας
και να φαίνονται ανάποδα
στον καθρέφτη της λίμνης.
μτφ: Τάσος Δενέγρης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου