Στην Εύη Πάσχου
Ξαπλωμένη στον ήλιο
Πάνω στην αποβάθρα,
Γλύφει τα νύχια της
Η γάτα Μιράντα.
Νίβει το πρόσωπο
Κουλουριάζεται
Την ουρά της
Δαγκώνει και ασπάζεται.
Τα πόδια σηκώνει ψηλά
Σαν δεν ντρέπεται,
Την κοιλιά της φιλά
Κι όσα έπονται.
Δεν αντιλήφθηκε
Πως κατέφθασα
Με το flying dolphin
Και μάλιστα πως έφθασα
Να μισώ τον εαυτό μου
Περισσότερο απ’ όλες τις υπάρξεις
Περιηγητής φανατικός
Στις ομορφιές της πλάσης.
Ξαποσταίνοντας με τον φραπέ
Ας ήταν να υπήρχα,
Στην επόμενη ζωή
Σαν γάτα στην Ύδρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου