νυχτερίδα

Ξημερώνει ήλιος ήλος
Άστρο φυτεύω στη γλάστρα

Αδύναμη εποχή
Για τέτοιες σπορές

Αν και

Έβγαλε φύτρο και καρπό
Ν’ανθίζουν ρήματα ακριβά

Ανάποδα κλίνω
Τα εισερχόμενα

Στον ουρανό σπάνε τα βήματα
θάλασσα έγινε
βουστροφηδόν

Μια τρύπα στο βουνό
Ακολουθεί γκρεμό

Καπνό φυσά το αίμα
Καρκινικά διαβάζω

Και ξημερώνει ήλιος ήλος
Αχ δεντράκι μου σταυρέ μου
Σπάσε το ταβάνι

Πάλι νυχτερίδα-άγγελος
Με φτερά άσπρα

Θα κρέμομαι
Μαρμαρυγή στο φύλο

Ανισόρροπη μήτρα
Να μου υφαίνει ζωή

Να μ’αναθρέφει
με αίμα μαύρο
Μπλάβο
το
Μέλι των εμμονών
Το γάλα της Κίρκης

Νυχτερίδα στον τοίχο
Χίλια ασυνείδητα
Βδελυρά νύχια
Θα μπήγω ήλους
στης σιωπής το σώμα

μαύρα καρφιά
από μέσα τα βλέπω

αδιόρθωτα μιλάω
νυχτερίδα που καβαλά
στρεβλωμένο άλογο

σπάσε αλογάκι μου
αφηνιασμένο
το ταβάνι
να φύγω

ν’αφήσω φλόγα λευκή
στον πίσω μου δρόμο
να φωτιάσει το αίμα
το γάλα,

σε βαμβάκι
άφησέ με
να γίνω πεταλούδα του χιονιού

νυχτερίδα ανάποδη

ανάπαυλα στο ανήμερο
θηρίο
ήλος φεγγάρι ξημέρωσε

κι η τρύπα στο βουνό
που άφησε
ημερώνει του φύλου
την απόσταση

κι ας χάσκει ο γκρεμός
από κάτω
με το γάλα και το μέλι
να κοχλάζουν
σε σπονδή

ως το κεφάλι
ανάποδο να πάρει
ορμή για το χάσμα.