Αναγνώστες

Γιατὶ τὸ ξέρω· πιὸ βαθιὰ κι ἀπ᾿ τὸν πηχτὸν ἀστρόφως, κρυμμένος σὰν ἀετός, μὲ περιμένει, ἐκεῖ ποὺ πιὰ ὁ θεῖος ἀρχίζει ζόφος, ὁ πρῶτος μου ἑαυτός... ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ

Πέμπτη 21 Οκτωβρίου 2010

Τῆς Σπάρτης οἱ πορτοκαλιὲς

Τῆς Σπάρτης οἱ πορτοκαλιές, χιόνι, λουλούδια τοῦ ἔρωτα,
ἄσπρισαν ἀπ’ τὰ λόγια σου, γείρανε τὰ κλαδιά τους
γιόμισα τὸ μικρό μου κόρφο, πῆγα καὶ στὴ μάννα μου.
Κάθονταν κάτω ἀπ’ τὸ φεγγάρι καὶ μὲ νοιάζονταν,
κάθονταν κάτω ἀπ’ τὸ φεγγάρι καὶ μὲ μάλωνε:
Χτὲς σ’ ἔλουσα, χτὲς σ’ ἄλλαξα, ποὺ γύριζες,
ποιὸς γιόμισε τὰ ροῦχα σου δάκρυα
καὶ νερατζάνθια.

Δεν υπάρχουν σχόλια: