Η γυναίκα βαθαίνει το κορμί
ποτέ την ψυχή με τους ήλιους της
αλλάζει την όραση σε σκοτεινό δρόμο
είναι δίχως τρόμο.
Παίρνω τη λύπη σαν κλουβί
πουλιά δεν έχω
γυρίζοντας απ’ τα μαλλιά της
βλέπω το κέρδος αδειασμένο
δροσερός από τρόμο.
2 σχόλια:
Μαγεύτηκα!
~reflection~
Δεν θα έπρεπε να κάνεις αλλιώς!
Είναι ποιητής ΜΕΓΑΣ!
Δημοσίευση σχολίου