Αναγνώστες

Γιατὶ τὸ ξέρω· πιὸ βαθιὰ κι ἀπ᾿ τὸν πηχτὸν ἀστρόφως, κρυμμένος σὰν ἀετός, μὲ περιμένει, ἐκεῖ ποὺ πιὰ ὁ θεῖος ἀρχίζει ζόφος, ὁ πρῶτος μου ἑαυτός... ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ

Τρίτη 8 Μαρτίου 2011

ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΙΟ ΤΟΠΟ

Νύχτα βεγγαλική φαιδρύνει τους θορύβους της Αθήνας

όπου σπιθίζουν ίμεροι

κι αεράκι σαλεύει τις φυλλωσιές απ’ τα όνειρα.

Χτες το φεγγάρι να ’βλεπες – χάνεται μα η κίνηση τ’ ανασταίνει

τυλιγμένο σε σύννεφα όμοια με καπνούς

γκρίζους και μαύρους...

Πού είναι μέσ’ στη μνήμη το άκαρι

θαλάσσια η ταπεινή αθερίνα

μέρες του χαρταετού νερά της Κυριακής ερωτευμένα

και μια κραυγή απ’ τα βάθη: Αχ να λησμονηθώ με τη μητέρα!

Δεν ανεμίζει τώρα ένας παιδικός Επιτάφιος

όταν ακολουθούσαμε σα να ’μασταν όλοι

σταματημένοι σε κάποιο σημείο του αέρα

κι ανάμεσα στα σιδερόφραχτα ένστικτα

πέρα στο δρόμο βάθαινε η κηδεία του Χριστού

σα λείψανο ένας γέρος ανοίγοντας κάποια ξύλινη πόρτα

βγήκε να χύσει λίγη κολόνια στο χρυσοκέντητο πανί

λευκά λουλούδια πάμφωτα και οι ψαλμωδίες

ελαφρός ουρανός αθώα κορίτσια...

Ω χώμα πότε άρχισες αν ρωτήσω

πάντα ατελείωτη και πάντα φτάνει

στους θάμνους η ωραιότητα.

Με τα τριζόνια λούζομαι

καθώς υγραίνει ο έρωτας το χρόνο

τη νύχτα που παντρεύονται οι γάτες στ’ αγιοκλήματα

τη μέρα σαν κοιμούνται στους κήπους οι φωτογράφοι με άσπρα

και μένει ο βραδινός Άγιος

στην υπαίθρια εκκλησιά με τ’ άφωνα καντήλια

μέσ’ στο μακρύ και σκούρο ρούχο του

ο Άγιος Δημήτριος ίδιος με κορασίδα.

Είν’ ο τόπος ουράνιος.

2 σχόλια:

nameliart είπε...

Δύσκολες μέρες, μουντές ώρες, ταλαιπωρικές σκέψεις,
όμως...
έρχομαι και ξεκουράζομαι στις ποιητικές σου σελίδες!..
Καλό απόγευμα!!

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

nameliart


Όταν ακόμα και στις δύσκολες ώρες μπορούμε να μεταλαμβάνουμε αυτό το μυστικό ρίγος που μεταδίδουν οι άγιες λέξεις, τα αντανακλαστικά μας είναι ακόμη καλά..
Και πρέπει να είμαστε χαρούμενοι γιατί είναι ακόμα ανθισμένη η ψυχή μας..
Μην την αφήσουμε αμετάκλητα να απελπιστεί!!!!!!!
Την καλησπέρα μου!