Αναγνώστες

Γιατὶ τὸ ξέρω· πιὸ βαθιὰ κι ἀπ᾿ τὸν πηχτὸν ἀστρόφως, κρυμμένος σὰν ἀετός, μὲ περιμένει, ἐκεῖ ποὺ πιὰ ὁ θεῖος ἀρχίζει ζόφος, ὁ πρῶτος μου ἑαυτός... ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ

Σάββατο 12 Μαρτίου 2011

ΘΝΗΤΟΣ ΗΛΙΟΣ

Η φωτεινή ταπείνωση μέσ’ στη βροχή

της πλατυτέρας ώρας ευτυχία στα μάτια...

Κι ακούω τις σάλπιγγες από ψηλά

κρότος χρυσός με πάει στους ουρανούς του πολέμου

γυρεύω τον αστέρα μέσ’ στο δάσος του φωτός

χαρίζοντας επτά χαρές του στέρνου μονάχος

όπως οι μέρες έρχονται σα δυνάστες.

Χαίρετε οι άγγελοι της παιδικής

κλίνης οι φύλακες

αιώρες του θεού μεταξύ των άστρων

η όραση μ’ εξουσιάζει πέρ’ απ’ το φθαρτό

η κόλαση δεσμεύει τα οστά μου στη σάρκα.

Τι ήχος

που μάχομαι

ώς την κραυγή σ’ αναζητώ Κλεισμένε.

Δεν υπάρχουν σχόλια: