ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΕΙΝ’ Η ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ

Ο άνεμος του σώματος απάνω στα μικρά σου δάση

κινεί τις μυρουδιές τ’ αρώματα τη θλίψη

που σε κρατά μοναχική χωρίς ελπίδα.

Κι αν γείρεις τα νερένια της χαράς αθώα μαλλιά στην κρήνη

θ’ αναστενάξουν άγγελοι μέσα στο θρόισμά τους.