Αναγνώστες

Γιατὶ τὸ ξέρω· πιὸ βαθιὰ κι ἀπ᾿ τὸν πηχτὸν ἀστρόφως, κρυμμένος σὰν ἀετός, μὲ περιμένει, ἐκεῖ ποὺ πιὰ ὁ θεῖος ἀρχίζει ζόφος, ὁ πρῶτος μου ἑαυτός... ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ

Παρασκευή 25 Μαρτίου 2011

ΑΔΑΜΙΚΟΣ ΧΡΟΝΟΣ

C’ est le Christ qui monte au ciel mieux que les aviateurs

il detient le record du monde pour la hauteur

APOLLINAIRE



Ανθρώπινος ο ουρανός φωνάζει τις αισθήσεις

κι ο ήλιος να υφαίνει μια σχιζοφρένεια στα τέρματα της ψυχής

να ’χεις το έγκλημα στις λέξεις και στο στήθος

ένα μαχαίρι διπλωμένο μέσα στις ορμές –

κραυγάζεις την καταστροφή δεν έρχεται πλήρης

κ’ η εξουσία του σώματος πώς συνεχίζεται γύρω

σφάζοντας τ’ αφτιά μου...

Στον ύπνο, είδαμε, λύνονται τα νεύρα χαίρονται τα οστά

ο δρόμος τ’ ουρανού τι καθαρός που είναι

ξετυλιγμένος από δροσερούς αγγέλους

ένας ο δρόμος και πολλοί άγιοι

κάθε αυγή τον καθαρίζουν.

Εδώ σκυλεύεται ο μανικός

οίστρος από θεϊκές δυνάμεις.

Ώστε λοιπόν ας δώσουμε τ’ ανθρώπινο κράτος στην ενεργό κοίμηση.

Ένα πηγάδι αντίστροφο μας έλαχε ο αντίλευκος Αδάμ

αλλ’ όμως δεν αδειάζει στη Βαρύτητα κι αδειάζει στο Χρέος.

Είμαι θνητός

ας κοιμηθώ μέσ’ στην αγάπη

ας κοιμηθώ στην αφύπνιση.

Η αγάπη ’ναι το τέλος του σώματος.

Δεν υπάρχουν σχόλια: