Ήλιε πατρίδα μεγάλη
εσύ ο πλωτός Όνειρος και των πηγών ευτυχία
των δεινών ο ασσύριος.
Και στην έρημη γη το μεθυσμένο χόρτο
δράστης της ωραιότητας ο ποιητής.
Τα πάθη μ’ έχουν εύρει στην καρδιά
μέρες και νύχτες είμαι ο σωματικός που λιώνει
σε λαμπερά ποτάμια σε μαύρες φωνές
αγγίζοντας την ηλιόλουστη Ελένη
και μ’ έν’ αγγελικό σπαθί
τον άρτο της χαράς έχω μοιράσει.
Εδώ είναι σκοτάδι κι όνειρο βαθύ
πέρα της άλλης νύχτας τα μαλάματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου