Πάλι μια Κυριακή στενάζει μέσ’ στο κρύο
είναι του στήθους η μεγάλη παγωνιά
η φεγγερή μου ανάσα
όπως ο γαλανός καρπός βοά σ’ έν’ άδειο καλοκαίρι.
Πάλι μια Κυριακή με φέρνει ώς το θάνατο
γυρίζω δύσκολα τη μνήμη
κι αν ποθώ τ’ αστέρια δεν έχω τη χαρά
του σκοτεινού βαθειάν ελπίδα τώρα.
Γι’ αυτό στενάζει μέσ’ στην Κυριακή
μονάχη της η δύναμή μου.
2 σχόλια:
Ποτέ την Κυριακή...μα Πάντα τέτοια μέρα συμβαίνουν όλα τα ...ποτέ...
Αφιερωμένο με εκτίμηση από μία υπέροχη Μελίνα...
http://www.youtube.com/watch?v=QXOZrZQrt48
~reflection~
Αυτή είναι μια ελληνίδα που ήρθε απ' τον χώρο των θεών Κάκια!
Τόσο αέρινη, τόσο εύθραυστη και όμως τόσο δυναμική και τόσο απίστευτη που θέλεις πολλές ερμηνείες για να την προσεγγίσεις.
Χαιρετώ σε με φιλούθια!
Δημοσίευση σχολίου