Αναγνώστες

Γιατὶ τὸ ξέρω· πιὸ βαθιὰ κι ἀπ᾿ τὸν πηχτὸν ἀστρόφως, κρυμμένος σὰν ἀετός, μὲ περιμένει, ἐκεῖ ποὺ πιὰ ὁ θεῖος ἀρχίζει ζόφος, ὁ πρῶτος μου ἑαυτός... ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ

Παρασκευή 22 Απριλίου 2011

ΣΤΟ ΠΛΟΙΟ

Σκέφτομαι τι να λέει το πέλαγος

ηχώντας πέρ’ απ’ τα μεσάνυχτα γοερά μέσ’ στη σκοτεινιά του.

Πίνει μαυρίλα που ολοένα σπάζει στο άσπρο των πεθαμένων

είν’ ο αφρός εδώ κ’ εκεί χωρίς ανάπαυση.

Οι μηχανές κόβουν μεγάλα κομμάτια θάλασσα με χοντρούς ήχους

ενώ η αρμύρα νηστική ραπίζει τα πλευρά του σκάφους,

οι μηχανές την άσπιλη βρίζουν ερημιά.

Δεν υπάρχουν σχόλια: