Αναγνώστες

Γιατὶ τὸ ξέρω· πιὸ βαθιὰ κι ἀπ᾿ τὸν πηχτὸν ἀστρόφως, κρυμμένος σὰν ἀετός, μὲ περιμένει, ἐκεῖ ποὺ πιὰ ὁ θεῖος ἀρχίζει ζόφος, ὁ πρῶτος μου ἑαυτός... ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ

Πέμπτη 5 Μαΐου 2011

Πανδημία

Σε πανδημία
έμαθα πως εξελίχθηκε
η νόσος της επικοινωνίας.
Εκδόθηκε και οδηγία στα αεροδρόμια
εκτός συνόρων λογικής
να μην ταξιδεύουν οι επιθυμίες
εκτός εάν προσφέρονται
για πειραματόζωα
ή εθελοντές αυτοκτονίας.
Στους ασθενείς οργανισμούς
χορηγήθηκαν μάσκες προστασίας
από τα σταγονίδια της εγγύτητας
για να μεγιστοποιηθεί η ασφάλεια.
Κάψαμε όλα τα ρούχα
εκείνης της συνάντησης.
Κάπως σα να ακούμπησαν τα μανίκια
αντί της χειραψίας,
κάπως τα ξώραφα των πέτων
αντί του εναγκαλισμού.
Δεν θέλει και πολύ
να μεταδοθεί η επαφή
παρά τις προφυλάξεις...
Τη στάχτη την κρατήσαμε
σε αεροστεγές δοχείο εμπειριών
ώστε να μη μας κατηγορήσει το μέλλον
για υπεκφυγή.
Ποιο μέλλον θα μου πεις;
Αφού πεθάναμε ήδη
απ΄το φόβο μας.

3 σχόλια:

~reflection~ είπε...

Η πρώτη φορά
πάντα κρύβει Πτώση μέσα στην Πτήση της.

Ο φόβος, ελεγκτής των εισιτηρίων,
θυμάμαι,
χάραζε με διακορρευτή τα αρχικά των ποιημάτων
στο απόκομμα του εισιτηρίου....
Ενέκρινε το μακροσκελές Ταξίδι που τρόμαζε τους φόβους μας...

μα εξαρχής είχαμε βάλει στοίχημα,
θυμάσαι?..

Αυτή τη φορά θα καταφερουμε να ξεπεράσουμε το Φόβο...
θα πεθάνουμε από Ευτυχία!!!


Σε φιλώ....

~reflection~ είπε...

Σε κλέβω Στρατή...
απ'ότι θυμάμαι είναι η Πρώτη φορά...
και ξέρω κρύβειπτωση μεσα στην Πτήση της...

μα ..το ρισκάρω...

μη μου θυμώσεις!!!!

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Έιιι Κάκια..
με την ποίηση της Λίλιαν έχεις να κάνεις..
τα φιλιά μου!