Σε πανδημία
έμαθα πως εξελίχθηκε
η νόσος της επικοινωνίας.
Εκδόθηκε και οδηγία στα αεροδρόμια
εκτός συνόρων λογικής
να μην ταξιδεύουν οι επιθυμίες
εκτός εάν προσφέρονται
για πειραματόζωα
ή εθελοντές αυτοκτονίας.
Στους ασθενείς οργανισμούς
χορηγήθηκαν μάσκες προστασίας
από τα σταγονίδια της εγγύτητας
για να μεγιστοποιηθεί η ασφάλεια.
Κάψαμε όλα τα ρούχα
εκείνης της συνάντησης.
Κάπως σα να ακούμπησαν τα μανίκια
αντί της χειραψίας,
κάπως τα ξώραφα των πέτων
αντί του εναγκαλισμού.
Δεν θέλει και πολύ
να μεταδοθεί η επαφή
παρά τις προφυλάξεις...
Τη στάχτη την κρατήσαμε
σε αεροστεγές δοχείο εμπειριών
ώστε να μη μας κατηγορήσει το μέλλον
για υπεκφυγή.
Ποιο μέλλον θα μου πεις;
Αφού πεθάναμε ήδη
απ΄το φόβο μας.
3 σχόλια:
Η πρώτη φορά
πάντα κρύβει Πτώση μέσα στην Πτήση της.
Ο φόβος, ελεγκτής των εισιτηρίων,
θυμάμαι,
χάραζε με διακορρευτή τα αρχικά των ποιημάτων
στο απόκομμα του εισιτηρίου....
Ενέκρινε το μακροσκελές Ταξίδι που τρόμαζε τους φόβους μας...
μα εξαρχής είχαμε βάλει στοίχημα,
θυμάσαι?..
Αυτή τη φορά θα καταφερουμε να ξεπεράσουμε το Φόβο...
θα πεθάνουμε από Ευτυχία!!!
Σε φιλώ....
Σε κλέβω Στρατή...
απ'ότι θυμάμαι είναι η Πρώτη φορά...
και ξέρω κρύβειπτωση μεσα στην Πτήση της...
μα ..το ρισκάρω...
μη μου θυμώσεις!!!!
Έιιι Κάκια..
με την ποίηση της Λίλιαν έχεις να κάνεις..
τα φιλιά μου!
Δημοσίευση σχολίου