Κυρίως αυτό

Οι άνθρωποι μας τραβολογούν,
μας βάζουν χαλινάρι, μας
θαυμάζουν, μας σκέφτονται,
μας κατακλέβουν, μας λυπούνται
και μας γδύνουν, μας ανακαλύπτουν
στην αμμουδιά, μας προορίζουν
για τα κυπαρίσσια, μας στέλνουν
μηνύματα, μας αγαπούν, μας
γράφουν σε μονοτονικό μονότονες
καλημέρες, μας αγαπούν κυρίως
και μας διαβάζουν συχνά, μας ποθούν
κάτω από ξένους ουρανούς, μας
ξεπατώνουν και μας ξεπατικώνουν,
μας ηλεκτρίζουν με φιλιά και μας
βασανίζουν με πένθη. Οι άνθρωποι
μας εξετάζουν και μας βαθμολογούν,
μας καταδικάζουν και μας αθωώνουν,
μας κατηγορούν για τις επιδράσεις μας
και μας κριτικάρουν τα γραπτά,
μας ζητάνε χρησμούς και ωραία λόγια.
Κι εμείς κάνουμε ότι μπορούμε
γι’ αυτούς. Γραπτώς, προφορικώς
και τηλεφωνικώς. Βάζουμε το χέρι
μας στη φωτιά, ψάχνουμε κάτω
απ’ τις φούστες, μέσα στις ψυχές,
γδυνόμαστε κατά θάνατον μεριά,
κατά Αχερουσία. Χοχλάζουμε
παθιασμένα φιλιά. Δίνουμε το κακό
παράδειγμα. Κυρίως αυτό.