«Φύλακας Άγγελος»

Στέκεται απέναντί μου,
διεισδύει ευχάριστα στα κατάβυθα της καρδιάς μου,
ματώνει κι Αυτή,
δέχεται κάθε θρύψαλο,
αιμορραγεί…

Το να πονάς, είναι αίσθημα,
να νοείς, να κρατείς, να βαδίζεις στο τέρμα,
η αγάπη, τι είναι;

Η Τέχνη Σου, μου δίνει σάρκα από τη σάρκα Σου,
ψυχή από τη ψυχή Σου,
φυσά αέρινα φιλώντας κάθε ερωτικό θρύψαλο,
σαν το κύμα…

Η Τέχνη Σου, είναι σαν το κύμα,
το απαλό, το παιδικό, το ξένοιαστο, το κρυφό.
Ξεδιψά κάθε πόνο με τη ματιά του,
μπαίνει μέσα μας,
μας γεμίζει αντισώματα,
λυσσομανά θησαυρούς και αλήθειες, αξίες και όνειρα!
Όνειρο.
Η Τέχνη Σου, είναι μια ονειρεμένη πανάκεια,
μια μητέρα, που αγκαλιάζει τα «ορφανά» παιδιά της,
τα σημαδεύει με την καρδιά της,
κομματιάζεται,
αλλά χαρίζεται ολοκληρωμένη…
Πιστή Φύλακας, Αληθινός Άγγελος…

Φύλακας, για Εσένα και για εμένα,
για εμάς και για εσάς,
για όλους…

Άγγελος, για ν’ αγαπάς και ν’ αγαπώ,
για ν’ αγαπάμε και ν’ αγαπάτε,
για ν’ αγαπούν…




Βιογραφικό Σημείωμα

Ονομάζομαι Νεκταρία Μαραγιάννη, είμαι απόφοιτη του Λυκείου Θέρμου Αιτωλοακαρνανίας και, πλέον, φοιτήτρια του τμήματος Επικοινωνίας & Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Άρχισα να περιπλανιέμαι στα μονοπάτια της Τέχνης από τα 16 μου χρόνια γράφοντας άρθρα σχετικά με την εφηβεία, ενώ στη συνέχεια αφοσιώθηκα στα ποιήματα, παραμένοντας πάντοτε πιστή στην Τέχνη της Ποιήσεως, έχοντας την επίγνωση των ευεργετικών ιδιοτήτων της. Γι' αυτό ακριβώς, συνιστώ μελέτη, καθώς και παραγωγή λογοτεχνικών κειμένων (όποιας μορφής κι αν είναι), έστω κι αν υπάρχει ελάχιστος ελεύθερος χρόνος.