Jacques Prevert,

Κινούμενες αμμουδιές

Δαίμονες και θαύματα
Άνεμοι και παλίρροιες
Μακριά η θάλασσα έχει ήδη τραβηχτεί
Κι εσύ σαν ένα φύκι που το χάιδεψε ο άνεμος με γλύκα
Μέσα στις αμμουδιές του κρεβατιού κουνιέσαι κι ονειρεύεσαι
Δαίμονες και θαύματα
Άνεμοι και παλίρροιες
Μακριά η θάλασσα έχει ήδη τραβηχτεί
Αλλά μέσα στα μισάνοιχτα μάτια σου
Δυο μικρά κύματα έχουν απομείνει
Δαίμονες και θαύματα
Άνεμοι και παλίρροιες
Δυο μικρά κύματα για να με πνίξουν .

………………………………………………………………………………

Τραγούδι του πουλολόγου

Το πουλί που πετά τόσο γλυκά
Το πουλί κόκκινο και χλιαρό όπως το αίμα
Το πουλί τόσο τρυφερό το πουλί που κοροϊδεύει
Το πουλί που απότομα το πιάνει φόβος
Το πουλί που απότομα χτυπιέται
Το πουλί που θαʼ θελε να δραπετεύσει
Το πουλί μοναχό και τρελαμένο
Το πουλί που θαʼ θελε να ζήσει
Το πουλί που θαʼ θελε να τραγουδήσει < 7 >
Το πουλί που θαʼ θελε να φωνάξει
Το πουλί κόκκινο και χλιαρό σαν το αίμα
Το πουλί που πετά τόσο γλυκά
Είναι η καρδιά σου όμορφο παιδί
Η καρδιά σου που φτεροκοπά με τόση λύπη
Πάνω στο στήθος σου τόσο σκληρό και άσπρο .

…………………………………………………………………………

Πλατεία Καρουζέλ

Πλατεία Καρουζέλ
προς το τέλος μιας όμορφης μέρας του καλοκαιριού
το αίμα ενός αλόγου
τραυματισμένου και ξεζεμένου
κατρακυλούσε
πάνω στο πλακόστρωτο
Και το άλογο ήταν εκεί
όρθιο
ακίνητο
πάνω στα τρία πόδια
Και το άλλο πόδι χτυπημένο
χτυπημένο και ξεριζωμένο
κρεμόταν
Πολύ κοντά
όρθιος
ακίνητος
ήταν κι ο αμαξάς
Και μετά η άμαξα κι αυτή ακίνητη
άχρηστη σαν ένα ρολόι σπασμένο
Και το άλογο σιωπούσε
το άλογο δε θρηνούσε
το άλογο δε χλιμίντριζε
ήταν εκεί
περίμενε
και ήταν τόσο ωραίο τόσο μελαγχολικό τόσο απλό
και τόσο φρόνιμο
που ήταν αδύνατο να συγκρατήσει τα δάκρυα του .

Ω
κήποι χαμένοι
πηγές ξεχασμένες
λιβάδια ηλιοφώτιστα
ω πόνε
μεγαλοπρέπεια και μυστήριο της ατυχίας
αίμα και λάμψεις
ομορφιά χτυπημένη
Αδελφοσύνη .