Λιλίθ
Ώ µυστική, µεγάλη πρωτοεικόνα·
εδώ που πλέον ακοίµητο το πνέµα
το βαθύ του ανδρισµού µου, τραβηγµένο,
σάµπως λιοντάρι λαβωµένο πάσκει,
παλεύοντας το Θεό να σµίξει πάλι
την πρώτη ακατάστροφη πατρίδα
πιο πάνω από τα σύνορα του Μύθου
µακρύτερα απ’ τον κύκλο το γραµµένο
της Ιστορίας, πιο πέρα από το Λόγο,
ως πότε θα Σε βλέπω σταυρωµένη
στο σταυρό της ιερής θηλύτητας Σου,
στο µεγάλο σταυρό της οµορφιάς Σου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου