ΠΡΟΣΩΠΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΩΡΑΙΑΣ ΑΓΝΩΣΤΗΣ

Σε όλα τα μέρη, σε όλους τους γιαλούς θά είμαι να σε περιμένω.
Θα έρχεσαι αιωνίως αλαζονική
Θα έρχεσαι, το ξέρω, δίχως νοσταλγία, δίχως την απογοήτευση
   των ετών την ανήμερη
Θα έλθει η έκλειψη, η νύχτα η πολική
Και θα έλθεις, θα σκύψεις πάνω από την τέφρα μου, πάνω από
   τις στάχτες τού δια παντός απολεσθέντος χρόνου.
Σε όλα τα μέρη, σε όλους τους γιαλούς εσύ είσαι του σύμπαντος
   χώρου η άνασσα.


Τί θα γίνω εγώ στο μέλλον; Θα πλουτίσεις λέει η νύχτα που   

όντως δεν υπάρχει.
Κάτω από τούτη την διάπυρη τροχιά πέφτουν της ηδονής
   τα λεκιασμένα ρόδα.
Το ξέρω θα ρθείς κι ας μην υπάρχεις.
Το μέλλον: ΣΑ ΛΥΚΟΣ ΠΑΓΩΜΕΝΟΣ ΜΕ ΤΟ ΖΙΠΟΥΝΙ
   ΠΟΥ ΦΟΡΑΕΙ ΘΑΛΑΣΣΙΝΗ ΚΟΠΕΛΑ.
Δεσμεύομαι να βρω τί λέει τούτο ’δώ το παιδικό αινιγματάκι.
Προβάλλουν οι φίλοι μου μεσ’ απ’ το σκοτεινό στερέωμα,
   εκείνοι
Οι φίλοι μου οι φυλακισμένοι σε κάποια αρχαία φυλακή και
   μού μιλάνε
Ματαίως το φαρί επιποθώ της θαλάσσης, του χαμόγελού σου
   το λιοτρόπι,
Το δαιμόνιο με επισκέπτεται όρθρου βαθέος, οι δε φίλοι μου
   είναι αγνοί και εντελώς ανυπεράσπιστοι.


Μπορώ ν’ ανακόψω την πορεία μου σαν φάντασμα, να ικετέψω
   τους προγόνους μου να σπεύσουν σε βοήθειά μου.
Κι ερωτώ: Μ’ εσένα, τί θα γίνει μ’ εσένα;
Θα δουλέψω κάτω απ’ το μαστίγιο του χρυσού.
Της πολικής νυχτός την εικόνα, ναι, εγώ θα την κρύψω στο τέλος.


Μα γιατί δεν έρχεσαι, γιατί μύθε μου άγρυπνε;





http://alonakitispoiisis.blogspot.gr/
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.