Δυσκολεύομαι να βγω από την καμπύλη της νύχτας
γιατί αφήνω πίσω μου αθησαύριστα όνειρα
μια καλαμιά που έπαιξα παιδί
και κάποιους αιωρούμενους στίχους του Κάλβου.
Θέλω να πω ότι στα κενά κρύβεται η ζωή
στο "ήλθε εις εαυτόν" των συναξαριών
εκεί που φαίνεται ο Θεός ως ποίημα θες
η ως άρτος του Ιακώβ
η ως αεράκι που επιπλέει της άνοιξης.
Είμαστε ένα απολυμένο όνειρο, λοιπόν
γι’ αυτό στα κοιμητήρια τα εναπομείναντα οστά
γίνονται παιγνίδια των τρυφερών αγγέλων.
Που να σου εξηγήσω τώρα για το θάνατο;
http://greekpoetics.blogspot.gr/2017/01/blog-post_22.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου