Αναγνώστες

Γιατὶ τὸ ξέρω· πιὸ βαθιὰ κι ἀπ᾿ τὸν πηχτὸν ἀστρόφως, κρυμμένος σὰν ἀετός, μὲ περιμένει, ἐκεῖ ποὺ πιὰ ὁ θεῖος ἀρχίζει ζόφος, ὁ πρῶτος μου ἑαυτός... ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ

Σάββατο 12 Ιανουαρίου 2019

ΓΕΝΕΣΙΣ Α΄, 28


Ύστερ’ από τη βροχή βγαίνουνε τα μυρμήγκια,
μπαίνουν στην κουζίνα, ανεβαίνουνε στον πάγκο
και εξ εφόδου κατακτούν της ζάχαρης το βάζο.
Είναι εκατοντάδες λεγεωνάριοι,
που νοιάζονται για τη συντήρησή τους,
κινούμενοι καταπώς υπαγορεύει η φύση.
Με την όρεξή τους χορτασμένη –και καθώς
αργούν ακόμα να βγούνε στη σύνταξη–,
οι εισβολείς προσελκύουν και νέους εισβολείς
με υποσχέσεις ότι η κυριαρχία τους θα επεκταθεί
σ’ ολόκληρο το σπίτι.
Τότε κάποια άλλη λιγότερο ενστικτώδης υπαγόρευση
αναλαμβάνει επί σκηνής τού πρωταγωνιστή τον ρόλο,
και μία τοξική ριπή αεροζόλ
εξαλείφει μεμιάς και τον τελευταίο λόγο υπάρξεως:
ωμότατο ολοκαύτωμα οικιακό, για το οποίο
ο Θεός έχει ήδη ορίσει το τί και το πώς.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

Δεν υπάρχουν σχόλια: