τέσσερα ποιήματα του Παλαιστίνιου ποιητή Μουρίντ Μπαργούτι (1944-2021)

 τέσσερα ποιήματα του Παλαιστίνιου ποιητή

Μουρίντ Μπαργούτι (1944-2021)

* * *

Ερμηνείες

Ένας ποιητής κάθεται σε ένα καφέ, γράφοντας.

Η ηλικιωμένη κυρία

νομίζει ότι γράφει ένα γράμμα στη μητέρα του,

η νεαρή γυναίκα

νομίζει ότι γράφει ένα γράμμα στο κορίτσι του,

το παιδί

νομίζει ότι ζωγραφίζει,

ο επιχειρηματίας

νομίζει ότι λογαριάζει μια συμφωνία,

ο τουρίστας

νομίζει ότι γράφει μία καρτ ποστάλ,

ο υπάλληλος

νομίζει ότι μετράει τα χρέη του.

Ο μυστικός αστυνομικός

βαδίζει, αργά, κατά το μέρος του.

***

Το Mαξιλάρι

Το μαξιλάρι είπε:

στο τέλος της μακριάς μέρας

μόνο εγώ ξέρω

τη σύγχυση του άντρα με αυτοπεποίθηση,

την επιθυμία της καλόγριας,

το μικρό τρέμουλο στη βλεφαρίδα του τυράννου,

τη χυδαιότητα του ιεροκήρυκα,

τη λαχτάρα της ψυχής

για ένα ζεστό σώμα όπου ιπτάμενες σπίθες

γίνονται πυρακτωμένο κάρβουνο.

Μόνο εγώ ξέρω

το μεγαλείο των απαρατήρητων μικρών πραγμάτων·

μόνο εγώ ξέρω την αξιοπρέπεια του ηττημένου,

τη μοναξιά του νικητή

και την ηλίθια παγωμάρα που νιώθει κανείς

όταν μια ευχή έχει εκπληρωθεί.

***

Τα Tρία Kυπαρίσσια

Διάφανο κι εύθραυστο,

όπως ο ύπνος των ξυλοκόπων,

γαλήνιo, προμηνύοντας τα πράγματα που έρχονται,

το πρωινό ψιλόβροχο δεν κρύβει

αυτά τα τρία κυπαρίσσια στην πλαγιά.

Οι λεπτομέρειες τους αναιρούν την ομοιότητά τους,

η ακτινοβολία τους την επιβεβαιώνει.

Είπα:

Δεν θα τολμούσα να συνεχίσω να τα κοιτάζω,

υπάρχει μία ομορφιά που αφαιρεί την τόλμη μας,

είναι στιγμές που το θάρρος εξαφανίζεται.

Τα σύννεφα κυλώντας ψηλά από πάνω

αλλάζουν τη μορφή των κυπαρισσιών.

Τα πουλιά πετώντας γι’ άλλους ουρανούς

αλλάζουν το νόημα των κυπαρισσιών.

Η πλακόστρωτη γραμμή πίσω τους

σταθεροποιεί το πράσινο των κυπαρισσιών

και υπάρχουν δέντρα που ο μόνος τους καρπός είναι το πράσινο.

Χθες, στην ξαφνική χαρά μου,

είδα την αθανασία τους.

Σήμερα, στην ξαφνική μου θλίψη,

είδα το τσεκούρι.

***

Η Υπακοή Του Νερού

Πόσα βράδια τέχνης, προσεκτικής μελέτης,

δισταγμών και θυσίας,

με μικρό ή μεγάλο κόστος, χρειάζεστε για να εφεύρετε

το απλούστερο των εφευρημάτων;

Το μόνο που χρειάζεστε για να επινοήσετε έναν τύραννο είναι ένα

λύγισμα του γόνατου.

.

Όχι, δεν είναι ρινόκερος, ούτε είναι θαύμα,

μάλιστα μπορεί να μοιάζει με εσάς. Ή με εμένα.

Μην ξεγελιέστε. Αυτά δεν είναι τα θηριώδη νύχια του

είναι τελείως φυσιολογικά νύχια σαν τα δικά σας.

Ούτε αυτές είναι οπλές, όχι,

είναι τα νούμερο οκτώ, ενδεχομένως

νούμερο εννιά, παπούτσια του.

Είναι λιγότερο βαρύς από όσο λέτε. Όχι, όχι έναν τόνο,

μόνο το βάρος ενός συνηθισμένου άνδρα,

ας πούμε εβδομήντα ή ογδόντα κιλά.

Είναι αυτό το κέρατο του; Όχι

είναι η υπεροπτική μικρή, πλακουτσωτή μικρή του μύτη, και, ναι,

μπορεί να αρπάξει ένα κρύωμα όπως εσείς κι εγώ.

Μπορεί ακόμα και να αιμορραγήσει.

.

Όταν παίρνει τη θέση του δεν κατεβαίνει από τον ουρανό

μέσα σε ένα σύννεφο, όχι, σκαρφαλώνει στους ώμους μας, τους δικούς σας και δικούς μου

και κάθεται στο σαμάρι του χρόνου κρεμώντας τα πόδια του,

δύο πόδια όχι έξι, αν θέλετε να ελέγξετε.

Ο καθρέφτης του τον αγαπάει. Αυτός αγαπάει τον καθρέφτη του. Η αγάπη είναι αμοιβαία.

Λατρεύει το νόμο. Όποιο σπίτι καίει, όποιον σκοτώνει,

όποια σφαγή διατάζει, γίνεται σε πλήρη συμφωνία με το νόμο.

Μην προσβάλλετε τη νοημοσύνη σας

ελπίζοντας. Αφήστε αυτή τη φλόγα να τρεμοσβήσει, να πεθάνει, και ασύστολα να αναβοσβήσει πάλι

ενώ αυτός διευθύνει.

.

Παίρνει ακόμη και τους παροξυσμούς του για ένδειξη ισχύος.

Θα προτιμούσε να ήμασταν σαν το νερό,

να μας κοιτάζει να λιμνάζουμε στον πάτο της κούπας.

Πρέπει να σκύβουμε όταν μας χύνει,

Μην επιτρέποντας ούτε μια λέξη να ξεφύγει

κι όμως όταν φερθήκαμε σαν το νερό όπως ήθελε

σήκωσε τα χέρια του σε άφωνη έκκληση, έκπληκτος που πνιγόταν.

μετάφραση από τα αγγλικά: Μαρία Θεοφιλάκου