Αλφόνσο Γκάτο
Βλέπω τα μεγάλα δέντρα της νύχτας
βουλεβάρτων,
τις άμαξες της Ρώμης να κουβαλούν το
φεγγάρι
στους τάφους της αρχαίας Αππίας οδού.
Μεγάλο μερτικό πήρε ο θάνατος απ’
όλους μας.
Κι όμως ήταν μεγάλη η ζωή το βραδάκι
γεμάτη βλέμματα σε κάθε σπίτι, και πιο
μακριά
ως τον ουρανό, στα φώτα που άναβαν,
στα καμπαναριά,
στα γαλάζια ονόματα των επιγραφών,
δεν θ’ απαντήσει κανείς πια;
Αχ, διακλαδώσεις μουσκεμένες από σπίτια
κι ουρανό, ουρανός των βουλεβάρτων,
ουρανός γυμνός χελιδονιών!
Αχ νύχτα μας ένωσες
ανθρώπους κουρασμένους και καλούς,
με τη γλυκιά μας κουβέντα
σ’ έναν κόσμο δίχως φόβο.
Θα γυρίσει θα γυρίσει,
μ’ ένα τίναγμα η καρδιά
αν ξυπνήσει
θα βρει τις λέξεις;
Θα καλέσει τα πράγματα, τα φώτα, τους
ζωντανούς;
Τους νεκρούς, τους ηττημένους,
ποιος θα τους ξυπνήσει;
Πηγή: Αλφόνσο Γκάτο
Έρωτας Ζωή Και Ποίηση
Απόδοση: Σωτήρης Παστάκας
Εκδόσεις: Τηλέγραφος, 2024
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου