Αναγνώστες

Γιατὶ τὸ ξέρω· πιὸ βαθιὰ κι ἀπ᾿ τὸν πηχτὸν ἀστρόφως, κρυμμένος σὰν ἀετός, μὲ περιμένει, ἐκεῖ ποὺ πιὰ ὁ θεῖος ἀρχίζει ζόφος, ὁ πρῶτος μου ἑαυτός... ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ

Τετάρτη 9 Νοεμβρίου 2016

ΚΑΘΑΡΟ ΑΠΟ ΠΟΙΗΣΗ



Το ξέρω,αργά ή γρήγορα θα'ρθω να σας συναντήσω,
μόνο να ξεσκονίσω τα δωμάτια πρώτα απ'τις παλιές φωνές σας,
να χαϊδέψω τα τελευταία σας όνειρα, τις τελευταίες σας αφηγήσεις.
Γιατί σεις φύγατε βιαστικά,ξεχάσατε ημιτελή πράγματα και τελετουργίες,
ένα νεύμα στο φεγγάρι, το καρφιτσωμένο στο παράθυρο,μια χειρονομία,
ένα τραγουδάκι παιδικό,κάτω στο δρόμο "σας πήραμε,σας πήραμε
φλουρί κωνσταντινάτο",κατακάθια της θλίψης σ'ένα φλυτζάνι τσαγιού,
(πράγματα που με βασάνισαν,
είμαστε μαζί,ταυτόχρονα, και χώρια)λησμονήσατε
ένα κοντσέρτο για πιάνο
του Μπετόβεν,ξεχάσατε τους σταυρούς της Ανάστασης,
με τη φλόγα του λαμπριάτικου κεριού στην είσοδο,ναι με κούρασε να τα μαζεύω
όλ'αυτά,
ο επόμενος ένοικος μπορεί και να μην αγαπάει τα ίχνη,
να θέλει ένα σπίτι καθαρό από Ποίηση.

http://giannistsigkras2012.blogspot.gr/

3 σχόλια:

~reflection~ είπε...

Θεσπέσιο σκηνικό διασταύρωσης "υλικού ρεαλισμού" και Ποίησης..

~reflection~ είπε...

Τώρα διάβασα πως μόλις χθες έφυγε από τη ζωή ο Γιάννης Τσίγκρας.

Κι όμως, ο Ποιητής Εαυτός δεν πεθαίνει ποτέ... Ζει μέσα από τις αναγνώσεις του.

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

έχεις δίκιο Κάκια. ένας σεμνός άνθρωπος. ας έχει καλό δρόμο..