ΣΠΙΤΙ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ

ΣΠΙΤΙ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ


Το ταξίδι τελειώνει εδώ:
στις μέριμνες τις ελεεινές που μας διχάζουν
την ψυχή, και ούτε ξέρει πια και να κραυγάσει.
Τώρα οι στιγμές ίδιες είναι και απαράλλαχτες
σαν στροφές βαρούλκου σε μαγκανοπήγαδο.
Μία στροφή: έρχετ’ επάνω το νερό με μια στριγκλιά.
Άλλη στροφή: άλλο νερό, και πού και πού και κανά τρίξιμο.


Το ταξίδι τελειώνει σε τούτο τον γιαλό
που αργές τον σκανδαλίζουνε κι επίμονες πλημμύρες.
Τίποτα δεν φανερώνει παρά μόνο κάτι οκνηροί καπνοί
τ’ ακροθαλάσσι που το υφαίνουν με αχηβαδάκια
αύρες απαλότατες: και σπάνια αποκαλύπτεται
μέσα στη βουβή τριγύρω νηνεμία
κι ανάμεσα από τα νησιά με την αποδημητική τους όψη
η Κορκική με τις ακρώρειές της ή η Καπρασία.


Κι είσαι κι εσύ και με ρωτάς αν έτσι χάνονται όλα
σε τούτη τη φτενή εντός των αναμνήσεων ομίχλη·
και αν μέσα στην αδράνεια και με του κυματοθραύστη
τον αναστεναγμό εκπληρώνονται άραγε τα πεπρωμένα.
Θά ’θελα να σου πω όχι, να σου πω πως σ’ έχει ζυγώσει
η ώρα που αντίκρυ θα διαβείς πια, πέρα από τον χρόνο·
και ίσως μόνο όποιος θέλει γίνεται αιώνιος,
πράγμα που εσύ το δύνασαι, κι εγώ, πάλι, μάλλον όχι.
Σκέφτομαι και λέω: για τους πιο πολλούς ουκ έστι σωτηρία,
πλην όμως τους σχεδιασμούς τους ανατρέπουν κάποιοι,
διαβαίνουν τα στενά, και όποιος θέλει εδώ και πάλι θά γυρίσει.
Προτού πάντως ενδώσω, θα επιθυμούσα να σου δείξω
την οδό που σου λέω της διαφυγής, έναν δρόμο
περαστικό, εφήμερο, όπως είναι στα πεδία της θαλασσοταραχής
ο αφρός ή οι πτυχές των κυμάτων.
Μαζί σου δίνω και τη λειψή μου ελπίδα.
Σε μέρες καινούργιες, κουρασμένος εγώ,
δεν ξέρω πια τρόπο να μεγαλώσει κι άλλο:
μα την προσφέρω ενέχυρο στη μοίρα σου, εσύ για να γλιτώσεις.


Εδώ σε τούτες τις ακτές τελειώνει ο δρόμος
που μ’ εναλλάξ κινήσεις η παλίρροια τρώει.
Στο πλάι μου η καρδιά σου δεν μ’ ακούει, κι όμως
για την αιωνιότητα σαλπάρει: αχόι-αχόι!


http://alonakitispoiisis.blogspot.gr/
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.