Δίνη

Να πνιγώ να κυματίζουν τα μαλλιά μου

Να είμαι ραψωδία των ψαριών

Ένα μάτι να ανοιγοκλείνει και να κοιτάζει

Το ναυάγιο στο βυθό να βλέπει-

Για πάντα κάτω να πνίγομαι

Να κατεβαίνω στου καλαμαριού τη σύναξη

Μαύρη σκεπή η κοιλιά της φάλαινας

Ο τάφος ένα πάτωμα φτιαγμένο από στρείδια-

Το θαλασσινό μου φάντασμα να σηκώνεται

Και πιο κυματιστά τα μαλλιά μου

Ραβδώνουν μ' ασήμι τα μάτια μου

Προς τα πάνω στροβιλίζομαι

Κι αναρωτιέμαι πού-

Να πάρω αναπνοή στην κούπα του Ποσειδώνα

Σκουντάω την θύελλα και την καταιγίδα

Βάζω χέρι στην γοργόνα

Για να σταθεί να καρφιτσώσει τα μαλλιά μου

Πάνω στην σέλλα του ιππόκαμπου-

   

Ποιήματα – εκδόσεις νεφέλη..