Αναγνώστες

Γιατὶ τὸ ξέρω· πιὸ βαθιὰ κι ἀπ᾿ τὸν πηχτὸν ἀστρόφως, κρυμμένος σὰν ἀετός, μὲ περιμένει, ἐκεῖ ποὺ πιὰ ὁ θεῖος ἀρχίζει ζόφος, ὁ πρῶτος μου ἑαυτός... ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ

Σάββατο 4 Απριλίου 2009

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ

ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ

Τί άλλο ζητούσε ακόμη στον πέτρινο εξώστη
περιμένοντας ώρες το φεγγάρι απ’ τη θάλασσα;
–πέτρα αφομιωμένη απ΄το σκοτάδι. Κι οι νεκροί
από καιρό σωπασμένοι, αμνησίκακοι, πραγματωμένοι
–αυτός με τη βελόνα, αυτός με το πριόνι· αυτός
κατέβηκε προσεχτικά την πέτρινη σκάλα, κρατώντας
ένα μικρό λαδοφάναρο· πέρασε τη βαθιά καμάρα
φέγγοντας τις ελάχιστες προεξοχές του άδειου·
κι αυτός που πρόστρεξε στο σιδεράδικο την ίδια νύχτα
ν’ αλλάξει τα πέταλα του σκοτωμένου του αλόγου.              

Μονοβασιά, 16.Χ.76

Δεν υπάρχουν σχόλια: