ΟΙ ΣΠΕΤΣΕΣ ΤΟΝ ΧΕΙΜΩΝΑ

1

έμοιαζε περισσότερο με του maine τη σκοτεινή ακτή

έτσι που

περπατούσαμε ολόγυρα αναζητώντας θραύσματα κεραμικών

& μες στη βροχή βρήκαμε

το εικονοστάσι της Μαρίνας

(όχι της Μαρίας, που είπε κάποιος)

όπου εκείνη στεκόταν

θριαμβεύτρια,

το πόδι οδηγημένο από την άμμο πάνω στο κεφάλι του διαβόλου,

το πρόσωπο της φωτισμένο

μ' ένα τρελό χαμόγελο



2

ο άνεμος σηκώθηκε

& ο καιρός – ακατανόητος για μας

στα ελληνικά- θα έφερνε λέει

χιονόνερο & χιόνι στον ισθμό

ω οι απολαύσεις του απλού βαμβακερού ρούχου

& της εσώτερης θέρμης



3

« τρώει ένας ινδιάνος τα αυγά

«με τον τρόπο ενός έλληνα;



Jerome Rothenberg

Μετάφραση: Μάρω Παπαδημητρίου & Ιωσήφ Βεντούρας

ΟΙ ΠΕΤΡΕΣ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ (ΙΙ)

εδώ υπάρχει μια αιχμή σε πέτρα,

εδώ υπάρχει μια κραυγή με σκίζες που τρυπούν

το κόκαλο

η κλείδα

ν’ αντιδρά πονώντας

εδώ που ο πόνος είναι σχεδόν συμπαγής

έλκεται από αυτή την πέτρα

η φωνή στην πέτρα είναι γράμματα

σπασμένα σημάδια

οι μικροί άνθρωποι πελεκώντας

την γραφή στους τοίχους

θα χτίσουν έναν κόσμο στην πέτρα

όπου θα μπορούμε να ζούμε & να τον βρίσκουμε ωραίο & μοναχικό

το σημάδι των μεγάλων πολιτισμών

που όμως κάποτε θρυμματίστηκε σε σχήματα

γίνεται τόσο κυρίαρχο

σου κόβει την ανάσα

- αυτοί οι σπασμένοι κίονες

που τείνουν προς τον ουρανό στους δελφούς

όχι δομική τάξη απλώς

αρχιτεκτονική

αλλά η υπόσχεση μιας νέας ερημιάς

όπου οι πέτρες μιλούν, οι πέτρες γελούν

υπεράνω μαρτύρων

οι πέτρες πέφτουν καταγής, τις σπέρνουμε σε μια μεριά

& τις φυλάμε να μεγαλώνουν

σαν γίγαντες, σπασμένα σώματα του παρελθόντος μας

υπογραφές φτιαχτές

χαραγμένες από πολέμους που ποτέ δεν τελειώνουν

που αφήνουν ένα χάος πάντα

έναν παράδεισο από πέτρες

Το μοιραίο στοιχείο

Η κάμαρα στην οποία ο άντρας κοιμάται

σχίζεται στα μισά του ονείρου του

εικόνες ρέουσες αισθάνεται να δραπετεύουν

από τα μάτια του

και χρώματα να χύνονται

από την εσωτερική έκρηξη σε κρεββάτι & πάτωμα

σαν ένα θέαμα με φώτα

στο διάστημα, ένα φάσμα

μισοκρυμένο,

αζήτητο.

Tο μοιραίο στοιχείο είναι η φωτιά.

Κοιτάξτε, επάνω απ’ τα κεφάλια μας τον τοίχο της κάψας,

καμιά σάρκα δεν τον αντέχει,

η φρίκη σε κάθε μόριο αέρος.

Ο αιών της φωτιάς γνέφει.

Οι καιροί γίνονται αυτό που ήταν άλλοτε.

Ο ζητιάνος στη σήραγγά του δεν μπορεί να ξεφύγει,

δεμένα πόδια, φιμωμένο στόμα

μ’ ένα κουρέλι, η πυρά αναλιώνει

ό,τι ήταν σάρκα & κόκκαλο.

Ο πατέρας παίρνει φωτιά- ο γιος,

το χέρι μέσα στο πουκάμισό του,

μπορεί μονάχα να παίρνει πόζες.

Δεν αφήνουν ίχνη φεύγοντας.

Δεν υπάρχει διαφυγή.



Jerome Rothenberg

μετφ. Λιάνα Σακελλίου

Ας γίνει πάγος

Ας γίνει πάγος. Ας γίνει

ο πάγος το μέτρο της θανής.

Ας σταματήσει ο χρόνος & ας τελειώσει.

Με το κλείσιμο του ματιού είναι καλοκαίρι. Ο άντρας

με το σπίτι στην πλάτη του περνά βιαστικά.

Είναι πολύ πέρα από τη φροντίδα μας.

Ας αναμιχθεί ο αέρας με τον αέρα.

Εκείνοι

που είναι στερεμένοι ας πιουν νερό. Εκείνοι

που είναι τυφλοί ας βρουν τον ήλιο. Είναι προσφιλείς στην καρδιά σου.

Πλησιάζουν.

Ο ήλιος & η σελήνη χορεύουν

& φυσούν σάλπιγγες.

Ας κρύψει η γη το αίμα τους, ας βρεθεί

ένας τόπος για την κραυγή τους. Τη νύχτα

οι άνθρωποι ψαρεύουν αστέρια,

όχι θεός αλλά μωρό κρατά την τρίαινα.

Καλώδια κείνται καλυμμένα με βρωμιές. Φως εκρήγνυται

σε μια οθόνη. Αυτό που βλέπεις

είναι το πρόσωπό σου & το πρόσωπο που βλέπεις, γερασμένο

& τυφλό, είναι ένα πρόσωπο μέσα απ’ τα όνειρά σου.



Jerome Rothenberg
μετφ. Λιάνα Σακελλίου
από τη συλλογή A BOOK OF CONCEALMENTS

TΟ ΨΑΡΙ

Το νεκρό ψάρι δεν έχει μάτια
λέει ο γιός μου,      η πολωνία
δεν  έχει μάτια
κι’ έτσι ζούμε χωρίς συνειρμούς
στο παρελθόν ζούμε
τρέφοντας απίστευτες πολωνίες
νωθροί και ζωντανοί  αναπολώντας
τις φωτογραφίες της μητέρας μας στη χλόη
αυτό είναι το εβραϊκό  ποίημα
μη όντας εβραίος πόσο μάλλον
πολωνός
πόσο μάλλον ανθρώπινος
είμαστε μίλια μακριά
κι αλάθητα κινούμαστε προς κάτι
ζωντανοί και παχουλοί
ένας τρυφερός θησαυρός μια ψευδαίσθηση
πόσο καθαροί είμαστε
τραγουδούμε      οι πατέρες
που κάποτε ήσαν επίμονοι
τώρα κωφεύουν
ανοίγουν μαγαζιά στο κάνσας
ονειρεύονται διασυνδέσεις
μυστικά κινέζικα φορτία
με μια τρελή έλξη για αγορές και πωλήσεις
μερικοί κάνουν μια παύση κατά περίσταση
όπως για διακοπές ένα γάμο
πιθανώς για μια παρτίδα σκάκι
όπου η μορφή
που κρατά  τη βασίλισσα
γέρνει      πεθαίνει
αλλά αφήνει μια τρύπα για ύπνο

                μτφ. Ιωσήφ Βεντούρας
                από τη συλλογή POLAND/ 1931