1 ΠΡΟΦΗΤΕΙA ΠOY ΧΑΙΡΕΤΑΙ ΤΟΥΣ ΑΦΡΟΥΣ ΤΗΣ

 

Τη φωνή μου ρε
                        κι ας μην έχω να φάω

γιατί είναι ωραία η παλινδρόμηση των σωμάτων
(από τον ενικό στον πληθυντικό τους
κι αντίστροφα)

ωραίο το γεφύρωμα των πνοών
(σαθρό ή στέρεο - αδιάφορο τι -
διπλά ωραίο για την αδιαφορία του)
                      
ωραίο αίνιγμα τα λουλούδια

Αλλά θα ¢ρθουν καιροί
με στυφά δευτερόλεπτα
να ερημώσουν την όραση
να την κάνουνε Σιβηρία

Αυτά, για όσους ταξιδεύουνε προς το θέρος

Οι υπόλοιποι, θα την πάθουμε αλλιώς

Μια μέρα
κάποιος θα βρει ένα ξέφτι στον ουρανό
θα το τραβήξει και
                             
θα πέσουν όλα τα ποδήλατα των αγγέλων                                
                                                 
                  όλα
 
              το εννοώ

ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟ ΑΡΑ ΙΠΤΑΜΕΝΟ

Περνώ βουνοκορφές ξυστά

                                 γκρεμούς που γίναν οικειότητα

λάθη παλιά που τσούξανε

                                 και δε σκαμπάζει πια

καμία χελιδόνα ο ύπνος μου

                                 Ξυπνώ βαρύς κι αποσυνάγωγος

οι άνεμοι με παίρνουν στο ψιλό

                                  πως ξέρουν και οι δεκάξι το κορμάκι σου; 

Δεν είσαι μία Ελένη εσύ

                                   είσαι πολλές Ελένες συναπτές

δεν ξέρεις τι σημαίνει αυτό

                                   θα' πρεπε να'χω

τύχη πολλή

                                  πενήντα τόσα μάτια

χέρια μονίμως ξάγρυπνα

                                  θά'πρεπε να 'χω κάνει 

χρόνια θητεία σε αερόστατο

                                   ραμμένο από - ποιος ξέρει πόσα -

άδεια πουκάμισα

SPUTNIK 2017

Θέλω να ξεκινήσω με ένα χασμουρητό

Ας πούμε: ο σκύλος είναι ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου.

Δεν υπάρχει τίποτα πιο προβλέψιμο

από το λιντσάρισμα μιας κοινής αλήθειας.

Εξίσου προβλέψιμη είναι και η εξέλιξη του πολιτισμού.

Σαν να επινικελώνουμε διαρκώς το ίδιο χασάπικο.

Όπως καταλαβαίνεται, δεν μου καίγεται καρφί για τα διαστημόπλοια.

Ό, τι δεν γδέρνεται κάτω από απ' τα νύχια σου 

                                                         έχει κάτι το απάνθρωπο. 

Α, η αληθινή εξερεύνηση 

ξεκινά 

           από το πιο μαλακό σου σημείο

Τρώει πολλή τρυφερότητα.

Σιγά σιγά

               Βρίσκω μέσα μου τις λέξεις 

για να επιζήσω κουβεντιαστά

Αυτό δεν είναι σχέδιο πτήσης

είναι το δικό μου

                           επείγον πολίτευμα.

Ζούμε σε μία εποχή απόλυτης αναρχίας στην απάντηση

και στυγνής δικτατορίας στην ερώτηση.

Χρειαζόμαστε 

                      μια μέση κατάσταση.

Ερώτηση: τι κάνει ένας σκύλος στο διάστημα

Απάντηση: διαγράφει μια ελλειπτική πορεία.

Ούτε η ηρωική απελπισία της ευθείας, ούτε η λύτρωση του κύκλου.

Αυτό το ανάμεσα. Μια μπάσταρδη κίνηση.

Η πραγματική μητέρα του ιλίγγου.

Ίλιγγος

            στην πιο βαριά του μορφή

είναι όταν εσύ 

                       και ο χρόνος 

σκυλεύετε

                την ίδια σκέψη

ταυτόχρονα.

Ένας ασκημένος αναγνώστης 

θα μυρίσει στην παραπάνω φράση διάσπαρτο θάνατο.

Η έκθεση θανάτου της Λάικας* αναφέρει ότι ο θάνατος προήλθε από

ταχυκαρδία λόγω υπερθέμανσης. Αυτό είναι πέρα ως πέρα ψευδές.

Κανείς δεν πεθαίνει από ταχυκαρδία. Δεν υπάρχει λέξη ταχυκαρδία.

Υπάρχει μόνο χτυποκάρδι.

Προβληματίζομαι μέρες ανάμεσα σε χτυποκάρδι και καρδιοχτύπι.

Κατέληξα στο εξής συμπέρασμα: χτυποκάρδι γράφουμε εδώ στη γη.

Καρδιοχτύπι γράφουμε στο διάστημα.

Λόγω έλλειψης βαρύτητας.  

Ό, τι ξεκινά με χασμουρητό τελειώνει με γάβγισμα

Τι κάνει ένας σκύλος στο διάστημα;

- Γαβγίζει τ' αστέρια.

Κάτι που δεν αναλύεται προς κάτι που δεν αναλύεται.

Η τέλεια απόκριση. Ανάμεσα σε δύο μοναξιές. Με δίχως αντίλαλο.

Τι άλλο να ζητήσει κανείς 

                                          από ένα αδέσποτο..

ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟ ΑΡΑ ΙΠΤΑΜΕΝΟ

 

Περνώ βουνοκορφές ξυστά

                                 γκρεμούς που γίναν οικειότητα

λάθη παλιά που τσούξανε

                                 και δε σκαμπάζει πια

καμία χελιδόνα ο ύπνος μου

                                 Ξυπνώ βαρύς κι αποσυνάγωγος

οι άνεμοι με παίρνουν στο ψιλό

                                  πως ξέρουν και οι δεκάξι το κορμάκι σου; 

Δεν είσαι μία Ελένη εσύ

                                   είσαι πολλές Ελένες συναπτές

δεν ξέρεις τι σημαίνει αυτό

                                   θα' πρεπε να'χω

τύχη πολλή

                                  πενήντα τόσα μάτια

χέρια μονίμως ξάγρυπνα

                                  θά'πρεπε να 'χω κάνει 

χρόνια θητεία σε αερόστατο

                                   ραμμένο από - ποιος ξέρει πόσα -

άδεια πουκάμισα

SPUTNIK 2017

Θέλω να ξεκινήσω με ένα χασμουρητό

Ας πούμε: ο σκύλος είναι ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου.

Δεν υπάρχει τίποτα πιο προβλέψιμο

από το λιντσάρισμα μιας κοινής αλήθειας.

Εξίσου προβλέψιμη είναι και η εξέλιξη του πολιτισμού.

Σαν να επινικελώνουμε διαρκώς το ίδιο χασάπικο.

Όπως καταλαβαίνεται, δεν μου καίγεται καρφί για τα διαστημόπλοια.

Ό, τι δεν γδέρνεται κάτω από απ'τα νύχια σου 

                                                         έχει κάτι το απάνθρωπο. 

Α, η αληθινή εξερεύνηση 

ξεκινά 

           από το πιο μαλακό σου σημείο

Τρώει πολλή τρυφερότητα.

Σιγά σιγά

               Βρίσκω μέσα μου τις λέξεις 

για να επιζήσω κουβεντιαστά

Αυτό δεν είναι σχέδιο πτήσης

είναι το δικό μου

                           επείγον πολίτευμα.

Ζούμε σε μία εποχή απόλυτης αναρχίας στην απάντηση

και στυγνής δικτατορίας στην ερώτηση.

Χρειαζόμαστε 

                      μια μέση κατάσταση.

Ερώτηση: τι κάνει ένας σκύλος στο διάστημα

Απάντηση: διαγράφει μια ελλειπτική πορεία.

Ούτε η ηρωική απελπισία της ευθείας, ούτε η λύτρωση του κύκλου.

Αυτό το ανάμεσα. Μια μπάσταρδη κίνηση.

Η πραγματική μητέρα του ιλίγγου.

Ίλιγγος

            στην πιο βαριά του μορφή

είναι όταν εσύ 

                       και ο χρόνος 

σκυλεύετε

                την ίδια σκέψη

ταυτόχρονα.

Ένας ασκημένος αναγνώστης 

θα μυρίσει στην παραπάνω φράση διάσπαρτο θάνατο.

Η έκθεση θανάτου της Λάικας* αναφέρει ότι ο θάνατος προήλθε από

ταχυκαρδία λόγω υπερθέμανσης. Αυτό είναι πέρα ως πέρα ψευδές.

Κανείς δεν πεθαίνει από ταχυκαρδία. Δεν υπάρχει λέξη ταχυκαρδία.

Υπάρχει μόνο χτυποκάρδι.

Προβληματίζομαι μέρες ανάμεσα σε χτυποκάρδι και καρδιοχτύπι.

Κατέληξα στο εξής συμπέρασμα: χτυποκάρδι γράφουμε εδώ στη γη.

Καρδιοχτύπι γράφουμε στο διάστημα.

Λόγω έλλειψης βαρύτητας.  

Ό, τι ξεκινά με χασμουρητό τελειώνει με γάβγισμα

Τι κάνει ένας σκύλος στο διάστημα;

- Γαβγίζει τ'αστέρια.

Κάτι που δεν αναλύεται προς κάτι που δεν αναλύεται.

Η τέλεια απόκριση. Ανάμεσα σε δύο μοναξιές. Με δίχως αντίλαλο.

Τι άλλο να ζητήσει κανείς 

                                          από ένα αδέσποτο

ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟ ΑΡΑ ΙΠΤΑΜΕΝΟ

Περνώ βουνοκορφές ξυστά

                                 γκρεμούς που γίναν οικειότητα

λάθη παλιά που τσούξανε

                                 και δε σκαμπάζει πια

καμία χελιδόνα ο ύπνος μου

                                 Ξυπνώ βαρύς κι αποσυνάγωγος

οι άνεμοι με παίρνουν στο ψιλό

                                  πως ξέρουν και οι δεκάξι το κορμάκι σου; 

Δεν είσαι μία Ελένη εσύ

                                   είσαι πολλές Ελένες συναπτές

δεν ξέρεις τι σημαίνει αυτό

                                   θα' πρεπε να'χω

τύχη πολλή

                                  πενήντα τόσα μάτια

χέρια μονίμως ξάγρυπνα

                                  θά'πρεπε να 'χω κάνει 

χρόνια θητεία σε αερόστατο

                                   ραμμένο από - ποιος ξέρει πόσα -

άδεια πουκάμισα

1 ΠΡΟΦΗΤΕΙA ΠOY ΧΑΙΡΕΤΑΙ ΤΟΥΣ ΑΦΡΟΥΣ ΤΗΣ

Τη φωνή μου ρε 
                        κι ας μην έχω να φάω 
 
γιατί είναι ωραία η παλινδρόμηση των σωμάτων
(από τον ενικό στον πληθυντικό τους
κι αντίστροφα) 
 
ωραίο το γεφύρωμα των πνοών
(σαθρό ή στέρεο - αδιάφορο τι -
διπλά ωραίο για την αδιαφορία του) 
                       
ωραίο αίνιγμα τα λουλούδια 
 
Αλλά θα ¢ρθουν καιροί
με στυφά δευτερόλεπτα
να ερημώσουν την όραση
να την κάνουνε Σιβηρία 
 
Αυτά, για όσους ταξιδεύουνε προς το θέρος 
 
Οι υπόλοιποι, θα την πάθουμε αλλιώς 
 
Μια μέρα
κάποιος θα βρει ένα ξέφτι στον ουρανό
θα το τραβήξει και 
                              
θα πέσουν όλα τα ποδήλατα των αγγέλων                                 
                                                  
                  όλα 
  
              το εννοώ

ΕΤΣΙ OΠΩΣ ΔΙΑΒΑΣΤΗΚΕ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΜΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΣΚΟΝΤΑΨΑ ΣΤ´ ΑΛΗΘΕΙΑ

Τόσες περιστροφές
κι όμως ο ιστός του κόσμου
μιας σπίθας υπόθεση
να ανοίξουν οι ασκοί
να γίνουν όλα Β´ γραμμική
και τυραννία της στάχτης 
 
Η όραση θα αρχίσει ξανά 
 
το φως συνδράμει
όσο και το σκοτάδι 
 
μιας σπίθας υπόθεση η ζωή 
    
αλλού η ζωή 
            κι αλλού η σπίθα 
 
N¢ αφήσεις την επίλυση στον άνεμο 
                            ή 
            φρόντισε με τα θαύματα 
            να γίνεσαι χαρτοκλέφτρα 
            να είναι ο έρωτας 
                                         το Δέκα του Χαμού 
            και να σε θέλει 
  
                             *
Εγώ το χρόνο μου 
            
             χρακ και χρακ 
 
μ¢ ένα τσεκούρι πισώπλατα
Τα υπόλοιπα 
            θα τα πουν στις εφημερίδες 
 
Ποίησις είναι η κορυφή του παγόβουνου 
            και από κάτω
πανστρατιά οι βλαστήμιες 
            Αλλά εσύ
κοίτα να φτάσεις στην αγάπη
χωρίς τις βαλίτσες σου 
 
κοίτα

                                        Γιάννης Στίγκας

Ο ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ ΧΑΝΕΤΑΙ ΠΑΝΤΑ ΠΡΩΤΟΣ

Γιατί και η ποίηση επαιτεία είναι
αλλά στο τέλος


Ι.

Μπορώ να σας μιλάω απλά
μπορώ και με βελόνες

Γνωρίζω που γεννούν τα αβγά τους οι υλακές

όλα στο στήθος σύρριζα

αν αγαπήσεις τους γκρεμούς
σε βγάζουν συντομότερα
και μην ακούς τις κατακόκκινες μηλιές
και μην ακούς τις παλαβές πυξίδες
πως θα χαθείς
και πως η Παναγιά
φραγγέλει τους επαίτες

Αφού σου το ¢πε και στον ύπνο σου:

«Αυτούς που ορθώσαν όνειρο
παντός καιρού κι ανόθευτο

Αυτούς που ανοίξανε τα σκέλια τους
στο φως

κυρίως

αυτούς που φεγγαρώθηκαν

εγώ θα τους βυζάξω»



ΙΙ.

Εδώ που φτάσαμε
λιγνεύει ο αέρας

Πρέπει να μάθεις να αναπνέεις
όπως το ποίημα

ειδάλλως γύρνα πίσω

και μη γελάς

αυτή η γειτνίαση με το τίποτα
θα μας φάει






Γιάννης Στίγκας

ΕΤΣΙ OΠΩΣ ΔΙΑΒΑΣΤΗΚΕ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΜΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΣΚΟΝΤΑΨΑ ΣΤ´ ΑΛΗΘΕΙΑ

Τόσες περιστροφές
κι όμως ο ιστός του κόσμου
μιας σπίθας υπόθεση
να ανοίξουν οι ασκοί
να γίνουν όλα Β´ γραμμική
και τυραννία της στάχτης

Η όραση θ' αρχίσει ξανά

το φως συνδράμει
όσο και το σκοτάδι

μιας σπίθας υπόθεση η ζωή

αλλού η ζωή
κι αλλού η σπίθα

N' αφήσεις την επίλυση στον άνεμο
ή
φρόντισε με τα θαύματα
να γίνεσαι χαρτοκλέφτρα
να είναι ο έρωτας
το Δέκα του Χαμού
και να σε θέλει



*

Εγώ το χρόνο μου

χρακ και χρακ

μ' ένα τσεκούρι πισώπλατα
Τα υπόλοιπα
θα τα πουν στις εφημερίδες

Ποίησις είναι η κορυφή του παγόβουνου
και από κάτω
πανστρατιά οι βλαστήμιες
Αλλά εσύ
κοίτα να φτάσεις στην αγάπη
χωρίς τις βαλίτσες σου

κοίτα

Ο ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ ΧΑΝΕΤΑΙ ΠΑΝΤΑ ΠΡΩΤΟΣ

Ο ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ ΧΑΝΕΤΑΙ ΠΑΝΤΑ ΠΡΩΤΟΣ

Γιατί και η ποίηση επαιτεία είναι
αλλά στο τέλος


Ι.

Μπορώ να σας μιλάω απλά
μπορώ και με βελόνες

Γνωρίζω που γεννούν τ¢ αβγά τους οι υλακές

όλα στο στήθος σύρριζα

αν αγαπήσεις τους γκρεμούς
σε βγάζουν συντομότερα
και μην ακούς τις κατακόκκινες μηλιές
και μην ακούς τις παλαβές πυξίδες
πως θα χαθείς
και πως η Παναγιά
φραγγέλει τους επαίτες

Αφού σου το ¢πε και στον ύπνο σου:

«Αυτούς που ορθώσαν όνειρο
παντός καιρού κι ανόθευτο

Αυτούς που ανοίξανε τα σκέλια τους
στο φως

κυρίως

αυτούς που φεγγαρώθηκαν

εγώ θα τους βυζάξω»



ΙΙ.

Εδώ που φτάσαμε
λιγνεύει ο αέρας

Πρέπει να μάθεις να αναπνέεις
όπως το ποίημα

ειδάλλως γύρνα πίσω

και μη γελάς

αυτή η γειτνίαση με το τίποτα
θα μας φάει