ΞΕΡΟ ΜΠΟΥΚΕΤΟ ΠΑΣΧΑΛΙΕΣ

Καμία δροσερή βούληση δεν επισκεύασε τη διεσταλμένη της αφθονία
ενώ ανέδιδε με το άρωμά της την τέλεια πεποίθηση που έτρεφε
για κάποιο καθολικής τάξεως συναίσθημα,
για την ήρεμη πρόκληση μιας ασθενικής βιολέτας,
ώσπου να σκοντάψει με το ξερό της σχήμα και να πέσει –
με τα κοφτερά ψίχουλα ενός παράλληλου ίσκιου,
με τους κολλώδεις μίσχους, τον ωχρό βασανισμό
και με όλη αυτή την εντελώς ξεφτισμένη εμφάνιση
που τόσο μοιάζει στην αξιοπρέπειά μας και στην τύχη μας.
Τώρα, η απώλεια διεγείρει τη φαντασία να αποστάξει
ένα αερώδες και αθώο ματσάκι πασχαλιές,
μια στρατηγική καμπή της ψευδαίσθησης,
να χρησιμοποιήσει τα απαραίτητα χαλασμένα δόντια
ενός δικαίου μέλλοντος προκειμένου
να αξίζει κάθε λαμπρότητα η όποια σπατάλη.


http://alonakitispoiisis.blogspot.gr
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

ΠΟΙΗΤΙΚΗ

Το αόρατο εύκολα το βλέπεις, κι εγώ θα σας πω την αλήθεια:
στα νιάτα μου εξερευνούσα τον ουρανό με μάτι φανατικό,
μισό θυμός και μισό απορία ήτανε,
περιμένοντας ότι εξ ύψους αγγέλλεται η ημέρα και ότι
θα μου φανερωνόταν έτσι το ορθάνοιχτο του απείρου στόμα.

Στα χρόνια των ξεμυαλισμάτων, ακολουθώντας συμβουλές,
έφτασα να αποδείξω με έναν σκορπιό στη γλώσσα μου, ότι
εκτός από κάτι σκοτάδια δεν ανακαλύπτεις τίποτε άλλο και ότι
ίσως σου ζητήσουν να τα δοκιμάσεις μαζί με το κεντρί τους.

Με των ετών την πάροδο και μες σ’ ερείπια ψευδαισθήσεων
δοκίμασα κάτι ν’ αναλάμπει, να δακρύζει ο νους μου
πεπεισμένος για την πραγματικότητα, και μόνος έγνεψα ύστερα
ένα μεγάλο ναι με το κεφάλι σ’ ένα μεγάλο όχι.

Με ανίατη ασθένεια βρέθηκα στων ελεφάντων τον λάκκο
όπου άκουσα να λένε πως δεν ωφελεί καθόλου να μετράς
οστά χαμένα, όση ώρα το μοναδικό άγνωστο που υπάρχει
πηδάει, σαν ψύλλος, ανάμεσά μας.


Το αόρατο εύκολα το βλέπεις, κι εγώ θα σας πω την αλήθεια:
απλώς είναι απαραίτητο να απολυμανθεί το μυστήριο,
μακρός δε ο βίος με τις υποσχέσεις,
και βεβαίως μακρός με τους αθώους του ο βίος.


http://alonakitispoiisis.blogspot.gr
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

ΣΤΑΛΑ-ΣΤΑΛΑ

Και τώρα είμαι η σταγόνα του νερού,
αιώνες κι αιώνες πέφτω πάνω στο μάρμαρο,
ό,τι λέω έχει ήδη από άλλους λεχθεί,
το επαναλαμβάνω και το επαναλαμβάνω συνέχεια.
Να να τρυπήσω τη μάζα μια μέρας είναι το πεπρωμένο μου
και όχι να είμαι το αποτύπωμα, η τομή, το στίγμα,
λέξεις γνωστές σε όλους και κοινολεκτούμενες,
αλλά αυτό που έχει δραπετεύσει από την πέτρα:
άπειρος, διςσπαρμένος, ανέφικτος.


Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
http://alonakitispoiisis.blogspot.gr/



Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.