Η αρχιτεκτονική της ύπαρξης

< Η αρχιτεκτονική της ύπαρξης >
.
❝ Όταν ο Θεός αποφάσισε να επινοήσει τα πάντα
πήρε μια ανάσα μεγαλύτερη από τέντα τσίρκου
και τα πάντα ξεκίνησαν
.
όταν ο άνθρωπος αποφάσισε να καταστρέψει τον εαυτό του
ξεχώρισε το "ήταν" του "θα είναι" και βρίσκοντας μόνο το "γιατί"
το συνέτριψε στο "επειδή" μέσα ❞
.
e.e. cummings
.
════════════
.
❝ Δεμάτι για τη δική μου πυρά ❞
.
Έτσι ή αλλιώς,κουβαλά ο καθένας μας
το δεμάτι για τη δική του πυρά
όπως κι αν το βαφτίζει.
Πέπλα πρώτα,κουνουπιέρα,
η κούκλα μου Μάνια που μιλά,
χωράφι μου,αμάξι μου,γοβάκι
σταχτοπούτας,χρέος.
Και η μεγαλύτερη δυναστεία
δεν ζει όσο τρεις βελανιδιές.
Ακόμα κι ο χρόνος γερνά
στο ίδιο δωμάτιο πάντα
φωτιά και νερό
ανεμοστρόβιλος όλα.
Στο κάθε κενό,το Τίποτα ή τα Πάντα.
Όπως σε κάθε κόκκο άμμου,
ολόκληρη Σαχάρα.
Αλλεπάλληλοι κύκλοι
η ανάσταση,ζωή εν τω ερέβει
στο ίδιο δεμάτι ακριβώς
Φωτιά και Φως
επανάληψη της ίδιας στιγμής
αρχή αέναη διαρκές τέλος.
Κι όμως αυτό το γαλάζιο πουλόβερ
σαν τα μάτια σου
αιώνια υπόσχεση,
κραυγή,προσευχή,
μπαλόνι παιδικό
μέσα στο χάος.
Δεμάτι που κουβαλώ
για τη δική μου πυρά
ως το τέλος.
.
●▬▬▬▬▬▬▬●
.
❝ Εν ύπνω ❞
.
Είδε το αύριο εν ύπνω
κι αυτή
δεν ήταν αυτή
μπαινόβγαινε αόρατη
σε σώματα.
Ζούσε φορώντας κάθε τόσο
άλλη ζωή σε
μιαν άλλη εποχή.
Πέθαινε και γεννιόταν
σαν πρωινό όνειρο εν ύπνω
έτσι είπε.
Κι αυτή υπνοβάτης
πέρασε μια ζωή
θα επιλέξει,ελπίζει,
το πότε θα ξυπνήσει.
.
●▬▬▬▬▬▬▬●
.
❝ Η χωροταξία των λέξεων ❞
.
Έτσι,στο πουθενά θα είναι;
Η απορία της για το
γαλάζιο μου δωμάτιο.
Δεν θα ‘χει γειτονιά,
θεμέλια,άλλα δωμάτια — σπίτια,
τίποτα;
Κι εσύ,ούτε θηρίο,ούτε Θεός,
έτσι,μόνη σου;
Πού να της εξηγούσα
μήπως θα καταλάβαινε;
τόση ζωή,τόση φωνή
λέξεις,λέξεις
και μ’ άδειασαν.
Ένα παράθυρο στον ουρανό ονειρεύτηκα
ποτέ δεν το ‘πα.
.
●▬▬▬▬▬▬▬●
.
❝ Το καλάθι της ματαιότητας ❞
.
Άγχη και φόβοι
δισταγμοί και θυμοί
διλήμματα,επιθυμίες
γέλια και κλάματα,
φασαρία και μέριμνα
καθημερινή
στο καλάθι της ματαιότητας
πάντα.
Στην ύστατη ώρα
όταν το τίποτα
γίνεται το αντίθετο
τα πάντα
το τέλος και η αρχή
γίνεται όλα.
.
●▬▬▬▬▬▬▬●
.
❝ Πρίμα μπαλαρίνα ❞
.
Δεν υπάρχω,είπα
και έγινα
αιώνια επιστροφή.
Στον κήπο του παντός
και στο δωμάτιο που
επιτέλους ξύπνησα
ο Κανένας.
.
●▬▬▬▬▬▬▬●
.
❝ Μουσικό κουτί ❞
.
Δερβίσης και
χάθηκα
στην τελευταία περιστροφή.
.
●▬▬▬▬▬▬▬●▬▬▬▬▬▬▬●
.
Βαθμίδες από:
.
Ελένη Γκίκα,συλλογή Η αρχιτεκτονική της ύπαρξης,εκδ. Καλέντης,2014

Εν αταξίαις εύτακτοι όντες… (2006)

ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΜΑΣ

Κάτω απ’ το παράθυρο μας
πέρασε το καλοκαίρι...
Όλα κάτω απ’ το παράθυρο μας περνούν
Το καλοκαίρι, οι ρυτίδες
ένα βουνό χάδια
ένα ποτάμι δάκρυα
κι εκείνη η τοσοδούλα αμηχανία
που πέρασε
κι ούτε που να σε χαιρετήσει
κι ας ήταν καταρράχτες οι αναμνήσεις
κι άντε μετά το φράγμα της λογικής
Αφού περάσανε
αφού έγινες ένας άλλος
αφού κι εσύ, γερνάς
Αλλ’ όλα
κάτω από το παράθυρο μας πέρασαν.

Τετάρτη, 9 Ιουλίου 2003

ΦΕΓΓΑΡΙ ΣΤΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ

Το καλό φεγγάρι ήταν στο μπαλκόνι της
καλύτερο απ’ αυτό στον ουρανό
Έπαιζε με τα σύρματα
Ξεπέρναγε την κορυφογραμμή στον λόφο
σιγά, εξάλλου, και την κορυφογραμμή
κοντράριζε τα σύρματα της ΔΕΗ
βολτάριζε πάνω απ’ τα σκοινιά
της μπουγάδας
κι ύστερα, τσουπ, κατευθείαν στη γλάστρα της
σαν άνθος, εκεί, καμέλια λευκή
μαζί με τα αναρριχώμενα.
Ένα μη-με-λησμόνει που σου φέρνει
υπερένταση, όπως ισχυρίζονται
-όταν έχει γέμιση— οι αστρολόγοι.'^
Αλλά το άνθος ή η βόμβα, όλα κι όλα,
στο μπαλκόνι της βρίσκεται.

Τετάρτη, 15 Ιουλίου 2003,
Αθηναϊκό.

ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ, ΑΣΤΟΧΗΣΕ Η ΗΛΕΚΤΡΑ

Αστόχησε
Και, όμως, πάραυτα υπήρξε απολύτως
Καθωσπρέπει.
Τυπική, αξιοπρεπής, πάντοτε χαμογελαστή -ελαφρώς-
κι ευθυτενής
οπωσδήποτε ευγενής, ουδέποτε ξεσπούσε.
Όλα μέσα της: πάθη και πόθους,
χάχανα και λυγμούς
ούτε δάκρυ.
Απολύτως προβλέψιμη, έτσι συνεπής και
συνετή· όλα τα ’κάνε.
Σπούδασε, δούλεψε, η πιο καλή
μαθήτρια, το πιο καλό παιδί

Κι ύστερα, ράγισε.
Σαν πορσελάνινη κούκλα.

Νέα Μάκρη
Τρίτη, 22 Ιουλίου 2003