Το μοιραίο στοιχείο

Η κάμαρα στην οποία ο άντρας κοιμάται

σχίζεται στα μισά του ονείρου του

εικόνες ρέουσες αισθάνεται να δραπετεύουν

από τα μάτια του

και χρώματα να χύνονται

από την εσωτερική έκρηξη σε κρεββάτι & πάτωμα

σαν ένα θέαμα με φώτα

στο διάστημα, ένα φάσμα

μισοκρυμένο,

αζήτητο.

Tο μοιραίο στοιχείο είναι η φωτιά.

Κοιτάξτε, επάνω απ’ τα κεφάλια μας τον τοίχο της κάψας,

καμιά σάρκα δεν τον αντέχει,

η φρίκη σε κάθε μόριο αέρος.

Ο αιών της φωτιάς γνέφει.

Οι καιροί γίνονται αυτό που ήταν άλλοτε.

Ο ζητιάνος στη σήραγγά του δεν μπορεί να ξεφύγει,

δεμένα πόδια, φιμωμένο στόμα

μ’ ένα κουρέλι, η πυρά αναλιώνει

ό,τι ήταν σάρκα & κόκκαλο.

Ο πατέρας παίρνει φωτιά- ο γιος,

το χέρι μέσα στο πουκάμισό του,

μπορεί μονάχα να παίρνει πόζες.

Δεν αφήνουν ίχνη φεύγοντας.

Δεν υπάρχει διαφυγή.



Jerome Rothenberg

μετφ. Λιάνα Σακελλίου