Κι όμως τα βιβλία
Κι όμως τα βιβλία θα είναι εκεί στα ράφια, ξεχωριστές υπάρξεις,
Που εμφανίστηκαν κάποτε, ακόμη υγρά
Σαν κάστανα που αστράφτουν κάτω απ' ένα δέντρο το φθινόπωρο,
Και μ' ένα άγγιγμα, μ' ένα σιγοβράσιμο, άρχισαν να ζουν
Παρ' όλες τις φωτιές που έκαιγαν στον ορίζοντα, τους πύργους που ανατινάζονταν,
Τις φυλές που προέλαυναν, τους πλανήτες που κινούνταν.
«Υπάρχουμε», έλεγαν, ακόμη και όταν οι σελίδες τους
Σκίζονταν, ή μια βουερή φλόγα
Έγλειφε καταστροφικά τα γράμματά τους. Πόσο πιο ανθεκτικά
Από εμάς, που η αδύναμη θέρμη μας
Ψυχραίνεται από τη μνήμη, σκορπίζει, χάνεται.
Φαντάζομαι τη γη όταν δεν θα υπάρχω πια:
Τίποτα δεν συμβαίνει, καμιά απώλεια, η ίδια η παράξενη παρέλαση,
Γυναικεία φορέματα, δροσοστάλαχτα κρίνα, ένα τραγούδι στην κοιλάδα.
Κι όμως τα βιβλία θα είναι εκεί στα ράφια• κρατούν από καλή γενιά,
Κατάγονται από τους ανθρώπους, αλλά και από τη λάμψη, τα ύψη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου