ΑΝΑΔΥΟΜΕΝΗ..

ΑΝΑΔΥΟΜΕΝΗ
(1915)
Στὸ ρόδινα μάκαριο φῶς, νά με, ἀνεβαίνω τῆς αὐγῆς,

μὲ σηκωμένα χέρια,

ἡ θεία γαλήνη μὲ καλεῖ τοῦ πέλαου, ἔτσι γιὰ νὰ βγῶ

πρὸς τὰ γαλάζια αἰθέρια·

μὰ ὢ ἄξαφνες πνοὲς τῆς γῆς ποὺ μὲς στὰ στήθια μου χυμᾶν

κι ἀκέρια με κλονίζουν!

Ὦ Δία, τὸ πέλαγο εἶν᾿ βαρὺ καὶ τὰ λυτά μου τὰ μαλλιὰ

σὰ πέτρες μὲ βυθίζουν!

Αὖρες τρεχάτε -ὦ Κυμοθόη, ὦ Γλαύκη,- ἐλᾶτε πιάστε μου τὰ χέρια ἀπ᾿ τὴ μασκάλη

Δὲ πρόσμενα ἔτσι μονομιᾶς παραδομένη νὰ βρεθῶ

μὲς στοῦ Ἥλιου τὴν ἀγκάλη...