Η σκέψη-αλεπού

Η σκέψη-αλεπού

Φαντάζομαι το δάσος αυτής της μεταμεσονύκτιας στιγμής:
Κάτι άλλο ακόμα είναι ζωντανό
Εκτός από τη μοναξιά του ρολογιού
Κι αυτή τη λευκή σελίδα όπου κινούνται τα δάχτυλά μου.

Εξω από το παράθυρο κανένα αστέρι:
Κάτι πιο κοντινό
Αν και βαθύτερα χωμένο στο σκοτάδι
Εισβάλλει στη μοναξιά:

Ψυχρή, με την απαλότητα του νυχτερινού χιονιού
Η μύτη μιας αλεπούς αγγίζει φύλλα και κλαδιά
Δυο μάτια υπηρετούν την κίνηση, που τώρα
Και πάλι τώρα, και τώρα, και τώρα

Αποθέτει καθαρά ίχνη πάνω στο χιόνι
Ανάμεσα στα δέντρα, και επιφυλακτικά μια αδύναμη
Σκιά αργοπορεί δίπλα σε κούτσουρα και κουφάλες
Ενα σώμα ξεπροβάλλει θαρρετά

Μέσα από ξέφωτα, το μάτι
Ενα πράσινο που βαθαίνει και ανοίγει,
Με ευφυία, με συγκέντρωση,
Εντρυφεί στις δικές του υποθέσεις

Μέχρι, που με μια έξαφνη οξεία καυτή οσμή αλεπούς
Εισέρχεται στη σκοτεινή οπή του εγκεφάλου.
Το παράθυρο ακόμα δίχως άστρα το ρολόι χτυπά,
Η σελίδα τυπώνεται.

(από τη συλλογή "Hawk in the rain", 1957)