ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ ΠΟΥ ΚΟΙΜΑΤΑΙ ΣΕ ΜΙΑ ΚΑΡΕΚΛΑ..
Ι.
Λέω τα πράγματα όπως είναι
Ή ξέρουμε τα πάντα από πριν
Ή τίποτε ποτέ μας δεν θα ξέρουμε.
Το μόνο που μας επιτρέπεται
Είναι να μάθουμε σωστά να μιλάμε..
ΙΙ.
Όλη την νύχτα ονειρεύομαι γυναίκες
Κάποιες με κοροϊδεύουν απροκάλυπτα
Άλλες μου δίνουνε του κουνελιού το χτύπημα.
Δεν με αφήνουν σε ησυχία.
Βρίσκονται αδιάκοπα σε πόλεμο μαζί μου.
Ξυπνώ σαν κεραυνόπληκτος.
Εξ ου και συμπεραίνεται ότι είμαι παλαβός
Ή τουλάχιστον νεκρός από τον φόβο μου.
VII.
Είναι αρκετά σαφές
Πως δεν υπάρχουν στην σελήνη κάτοικοι
Πως οι καρέκλες είναι τραπέζια
Πως οι πεταλούδες είναι άνθη σε αέναη κίνηση
Πως η αλήθεια είν’ ένα λάθος συλλογικό
Πως το πνεύμα πεθαίνει μαζί με το κορμί
Είναι αρκετά σαφές
Πως οι ρυτίδες δεν είναι ουλές.
XIV.
Μόνο με την ομορφιά συμβιβάζομαι
Η ασχήμια με πονάει..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου