Αναγνώστες

Γιατὶ τὸ ξέρω· πιὸ βαθιὰ κι ἀπ᾿ τὸν πηχτὸν ἀστρόφως, κρυμμένος σὰν ἀετός, μὲ περιμένει, ἐκεῖ ποὺ πιὰ ὁ θεῖος ἀρχίζει ζόφος, ὁ πρῶτος μου ἑαυτός... ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ

Τρίτη 6 Οκτωβρίου 2009

Γυναίκες

Γυναίκες

Είναι πολύ μακρινές οι γυναίκες. Τα σεντόνια τους μυρίζουν καληνύχτα.
Ακουμπάνε το ψωμί στο τραπέζι για να μη νιώσουμε πως λείπουν.
Τότε καταλαβαίνουμε πως φταίξαμε. Σηκωνόμαστε απ' την καρέκλα και λέμε:
«Κουράστηκες πολύ σήμερα», ή «άσε, θ' ανάψω εγώ τη λάμπα».

Όταν ανάβουμε το σπίρτο, εκείνη στρέφει αργά πηγαίνοντας
με μιαν ανεξήγητη προσήλωση προς την κουζίνα. Η πλάτη της
είναι ένα πικραμένο βουναλάκι φορτωμένο με πολλούς νεκρούς -
τους νεκρούς της φαμίλιας, τους δικούς της νεκρούς και τον δικό σου.

Ακούς το βήμα της να τρίζει στα παλιά σανίδια
ακούς τα πιάτα να κλαίνε στην πιατοθήκη κι ύστερα ακούγεται
το τραίνο που παίρνει τους φαντάρους για το μέτωπο.

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Ποιήματα [Β' Τόμος] (1961)

2 σχόλια:

Vaso Mprataki είπε...

Γιάννης Ρίτσος ο αγαπημένος μου ποιητής!
Υπέροχο και το ποίημα που ανάρτησες!!
Πάντα από το ιστολόγιο σου αυτό φίλε μου κάνω πολύ ώρα για να φύγω...
ποτέ δεν μπορώ να μείνω μόνο σε ένα ποίημα...
Ευχαριστώ για το υπέροχο υλικό για μελέτη που μας προσφέρεις...
Πολλές φορές προσπάθησα να αφήσω σχόλια αλλά δεν τα κατάφερα,ελπίζω σήμερα να είμαι πιο τυχερή...
Καλή σου νύχτα!

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

τι σημασία έχουν τα σχόλια, αφού έτσι κι αλλιώς αγγίζω την ψυχή σου;..
αυτό είναι η μαγεία της ποίησης!
κι εγώ τον Ρίτσο τον υπεραγαπώ!
δίδαξε απλότητα ύφους και υπεράσπιση ιδεών..
αν συμφωνούμε σε όλα ή όχι δεν έχει σημασία..
ήταν 'πνευματικός άνθρωπος'..
με όλη την σημασία της λέξης..
γεια σου Βάσω!