Το φιλί

Το φιλί

Το στόμα μου ανθίζει σαν πληγή από κόψιμο.
Αδικήθηκα τη χρονιά όλη, ανίας
νύχτες, τίποτ' άλλο από τραχείς αγκώνες σ' αυτές
και ντελικάτα κουτιά Κλίνεξ που φώναζαν κλαψιάρα
κλαψιάρα, κορόιδο!
Το σώμα μου ήταν άχρηστο χθες.
Τώρα σκίζεται στις τέσσερις γωνιές του.
Σκίζει τα ρούχα της γερόντισσας Μαρίας, κόμπο-κόμπο
και κοίτα - Τώρα έγινε κοχλίας σε χρήση μ' αυτές τις ηλεκτροβίδες.
Ζινγ! Μια ανάσταση!
Κάποτε ήταν καράβι, τελείως ξύλινο
και χωρίς αποστολή, χωρίς αλατόνερο από κάτω
και χρειαζόταν λίγο βάψιμο. Δεν ήταν τίποτα περισσότερο
από ένα σύνολο σανιδιών. Αλλά την ανέβασες, την αρμάτωσες.
Ηταν η εκλεκτή σου.
Τα νεύρα μου διεγείρονται. Τα ακούω να ηχούν σαν
μουσικά όργανα. Οπου υπάρχει σιωπή
τα τύμπανα, οι χορδές παίζουν αθεράπευτα. Εσύ το έκανες αυτό.
Σκέτη ιδιοφυΐα στην πράξη. Λατρεία μου, ο συνθέτης έχει ήδη βηματίσει
στη φωτιά.