ΤΑ ΕΤΕΡΟΘΑΛΗ (1974)...ΕΛΥΤΗΣ

ΤΑ ΕΤΕΡΟΘΑΛΗ (1974)



ΨΑΛΜΟΣ ΚΑΙ ΨΗΦΙΔΩΤΟ
ΓΙΑ ΜΙΑΝ ΑΝΟΙΞΗ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

'Aνοιξη θρύψαλο μενεξεδί
'Aνοιξη χνούδι περιστέρας
'Aνοιξη σκόνη μυριόχρωμη

Στ' ανοιχτά χαρτιά και στα βιβλία
Κιόλας φυσούσε χλιαρό αεράκι
Με τσιγγάνες που άρπαζε
Σαν
Χαρταετούς
Ψηλά
Και πουλιά που δοκίμαζαν το νέο τιμόνι τους

'Aνοιξη πίκρισμα του σκίνου
'Aνοιξη άζωτο της αμασχάλης
'Aνοιξη σουσάμι αόρατο

Από σύρμα που άξαφνα έσυρνε φωτιά
Στη γωνιά του δρόμου με τις Καρυάτιδες
Στρίβοντας
Ένα τραμ
Εστρίγκλιζε
Στ' άδεια οικόπεδα η μασιά του ήλιου εσκάλιζε
Την τσουκνίδα και το σαλιγκαρόχορτο

'Aνοιξη μυρμηκιά της μέρας
'Aνοιξη αίμα του βολβού
'Aνοιξη οπλοπολυβόλο απύλωτο

Στων ωραίων γυναικών τα χέρια
Όπου τύχει
Ριπές
Θάνατοι
Εκατομμύρια σπερματοζωάρια
Στων ωραίων γυναικών τα χέρια
Τα δυνατά λουλούδια με τον ήλιο μέσα τους

'Aνοιξη τσίτι τσιτωμένο
'Aνοιξη σφήκα του χεριού
'Aνοιξη «μη» «θα μας δούνε» «τέρας»

Και το τέρας που γύριζε σαν τη λαντέρνα
Μια παράξενη
ʼλλη
Γειτονιά
Και η χούφτα η βάναυση που ακαρτερούσε:
Χάιντε η ριξιά να βρει το ζάρι της
Κι η τζαμαρία το θαρραλέο λιθάρι της!

'Aνοιξη κρύσταλλο και νίκελ
'Aνοιξη παραπάτημα των κήπων
'Aνοιξη «Μήνιν άειδε...»

Θεά! Και τι σγουρά τα σκοτεινά τα μέρη!
Και τα χείλη τι ζάχαρη βιολέτας!
Και τι κηπάκι
Τα λυτά
Νωπά
Μαλλιά
Στην απαλή κοιλιά η ανάσα τι ταξίδι!

'Aνοιξη μισοζαλισμένο ερείπιο
'Aνοιξη κεφαλή Διός και πέλαγος
'Aνοιξη Mercury Air Sedan

Οι καμπάνες ανοίγανε μακριά
Στο κενό του γλαυκού κάτω απ' τα βλέφαρα
Μια ρουφήχτρα
Που κατάπινε
ʼσπρα
Πούπουλα
Οι ορμόνες της μουριάς κυρίευαν τα ύψη

'Aνοιξη μούρο αδάγκωτο
'Aνοιξη βιδωτό φιλί
'Aνοιξη χάσμα της λιποθυμίας

Το ντουβάρι ορέγονταν κι αλλά καρφιά
Στην ώχρα μέσα η μνήμη του Νοσοκομείου ξυπνούσε
Το τραγούδι που άστραφτε από τις χρυσόμυγες
Κι έφερνε
Γύρους
Χαμηλά
Στην αυλή με το κόκκινο κι άσπρο πλακάκι

'Aνοιξη βούισμα στους κροτάφους
'Aνοιξη αμόνι και σφυρί
'Aνοιξη πρόσθια καταβύθιση

Κάποιος απ' τ' ανοιχτό παράθυρο έριχνε
Λόγια που σπούσαν σαν αμύγδαλα
Κάκτος
Κάστωρ
Κόνδωρ
Ιέραξ
Ενώ στ' αντικρινό το Παρθεναγωγείο

'Aνοιξη 37 και 2
'Aνοιξη Lone Amour και Liebe
'Aνοιξη no nein και non!

Τα κορίτσια δάγκωναν στη γομολάστιχα
Και τινάζανε πίσω το κεφάλι
Σαν
Να τραβούσαν
Έξω
Του σφαγμένου πετεινού τα σπλάχνα
Τα κομμάτια τα σπλάχνα μες στα δόντια τους

'Aνοιξη δόντι λυσσαλέο
'Aνοιξη φούξια του παροξυσμού
'Aνοιξη αρτεσιανόν ηφαίστειο

Κι άλλα κρυμμένα πίσω απ' το φεγγίτη
Που πάλευαν τις ρόδινες κορδέλες
Μια στιγμού-
Λα μόνο
Τα γυμνά στήθη
Τα τρεμάμενα σπάρτα μες στους κάμπους
Όπου ευφραίνονται οι ακρίδες

'Aνοιξη σάλτο της ακρίδας
'Aνοιξη μήτρα σκοτεινή
'Aνοιξη πράξη ακατονόμαστη

Στ' ανοιχτά χαρτιά και στα βιβλία
Μια κηλίδα
Μωβ
Πήγαιν'
Ερχότανε
Τα χυμένα νερά τα γυμνωμένα μέλη
Λάμπανε πίσω απ' το παντζούρι

'Aνοιξη 'Aνοιξη σαλπάροντας
'Aνοιξη 'Aνοιξη σημαιοστόλιστη
'Aνοιξη «αντίο αντίο παιδιά!»

1939