Η ΠΕΤΡΑ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ

Η ΠΕΤΡΑ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ



...Βαδίζω μέσα στις στοές των ήχων,

ρέω ανάμεσα στις παρουσίες που αντηχούν,

σαν τον τυφλό διασχίζω τις διαφάνειες,

ένας κατοπτρισμός μ’ εξαφανίζει, γεννιέμαι μέσα σ’ έναν άλλον,

ω δάσος με τους μαγεμένους κίονες,

κάτω απ’ τα τόξα του φωτός διεισδύω

σε διαδρόμους φθινοπώρου διάφανου,



πηγαίνω στο κορμί σου καθώς πάω με τον κόσμο,

η κοιλιά σου είν’ ένας τόπος ηλιόλουστος,

τα βυζιά σου δυο εκκλησιές όπου το αίμα

δοξολογεί τα παράλληλα μυστήριά του,

τα βλέμματά μου σε σκεπάζουν όπως ο κισσός,

είσαι μια πόλη πολιορκημένη από τη θάλασσα,

ένα τείχος χωρισμένο από το φως

σε δυο μισά, χρώμα ροδάκινου,

ένας τόπος αλατιού, βράχων και πουλιών,

κάτω απ’ το νόμο της συσπειρωμένης μεσημβρίας,



ντυμένη το χρώμα των πόθων μου

σαν τη σκέψη μου πηγαίνεις γυμνή,

μέσα στα μάτια σου βαδίζω όπως στο νερό,

οι τίγρεις πίνουνε στα μάτια σου νερό,

το κολιμπρί καίγεται σ’ αυτές τις φλόγες,

πάω στο μέτωπό σου όπως στο φεγγάρι,

όπως το σύννεφο στη σκέψη σου,

πάω ακολουθώντας την κοιλιά σου όπως στα όνειρά σου,

.............



μετάφραση: Γιώργος Μακρής